Stanisław Hozjusz herbu Hozyusz – biskup chełmiński i warmiński, dyplomata polski, sekretarz wielki koronny, humanista, teolog, działacz kontrreformacji.
Artykuły ze słowem kluczowym "Zygmunt August"
Mikołaj Radziwiłł, zwany „Rudy”, herbu Trąby – wojewoda trocki i wileński, kanclerz i hetman najwyższy litewski, książę Rzeszy Niemieckiej, polityk, jeden z twórców potęgi rodu Radziwiłłów.
Jan Hieronimowicz Chodkiewicz herbu Gryf z mieczem, polityk litewski, dowódca wojskowy, kasztelan wileński, administrator Inflant.
Mikołaj Sienicki herbu Bończa, podkomorzy chełmski, wielokrotny marszałek sejmów, działacz ruchu egzekucyjnego, wybitny mówca i polityk, arianin.
Filip Padniewski herbu Nowina – biskup krakowski, podkanclerzy koronny, polityk polski, jeden z architektów Unii Lubelskiej.
Wydarzenia związane z aktem zaprzysiężenia Unii Lubelskiej nie doczekały się zbyt wielu przedstawień w sztuce. Najbardziej znanym obrazem ukazującym wydarzenia Unii Lubelskiej jest dzieło Jana Matejki. Istnieją jednak inne przedstawienia dokumentujące to wydarzenie.
Pomimo wyjątkowości zawarcia aktu Unii Lubelskiej, nie był on w pełni akceptowany przez obydwu sygnatariuszy. Każda zmiana sytuacji wewnętrznej i międzynarodowej miała wpływ na próby modyfikacji wcześniejszych ustaleń. Mimo sprzecznych ocen, jakie Unia Lubelska wzbudza do dziś, stała się wzorem rozwiązań polityczno-prawnych.
W historiografii polskiej podpisanie aktu Unii Lubelskiej ma dość pozytywną ocenę. Jej podstawą jest konstatacja, iż 1 lipca 1569 roku powstała zjednoczona, potężna, bogata i tolerancyjna Rzeczpospolita Obojga Narodów. Polscy historycy podkreślali wyjątkowość tej unii, jej dobrowolność i prawdziwie federacyjny charakter, gwarantujący odrębność obu dzielnicom. Litewskie oceny tego wydarzenia były jednak zupełnie odmienne.
W czasie obrad sejmu unijnego znaczną rolę odegrały wielkie osobowości Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Wszystkie trzy stronnictwa, spierające się o kształt unii, miały wybitnych przedstawicieli, kształtujących programy polityczne swoich partii.
W 1569 roku odbył się w Lublinie sejm, który doprowadził do zacieśnienia związku między Polską a Litwą. Zaprzysiężony w mieście dokument unii polsko-litewskiej głosił: Już Królestwo Polskie i Wielkie Księstwo Litewskie jest jedno nierozdzielne i nieróżne ciało, ale także nieróżna ale jedna spólna Rzeczpospolita, która się z obu państw i narodów w jeden lud zniosła i spoiła
.
Wielki książę litewski, król Rzeczypospolitej Obojga Narodów, ostatni władca z dynastii Jagiellonów.
Wiek XVI był niewątpliwie w historii ludzkości okresem przełomowym i niosącym wiele zmian zapoczątkowanych już w II połowie XIV wieku. Zmiany te objęły różnorakie dziedziny: życie codzienne, światopogląd, sztukę i architekturę. Nastąpiło odrodzenie poglądów i zasad estetycznych dawnej kultury starożytnej. Narodził się nowy prąd filozoficzny i etyczny zwany humanizmem. Jego zwolennicy podkreślali m.in. prawo człowieka do szczęścia w życiu doczesnym. Możliwości jego osiągnięcia upatrywano z kolei w konieczności przemian obejmujących zarówno kulturę duchową, jak i materialną. Żądano swobody myśli i głoszono radość życia, sprawy pozagrobowe odsuwano nieco na dalszy plan. Pod wpływem sztuki antycznej zaczęto inaczej postrzegać ciało człowieka. Zarówno w rzeźbie, jak i w malarstwie pokazywano przede wszystkim jego piękno, nadając kształty mocne i silnie rozwinięte, podkreślając zdrowie i witalność. Zerwano tym samym z ideałem urody zarówno męskiej, jak i kobiecej obowiązującym w poprzedniej epoce. To wszystko odmieniło również modę.
Prawo przeciw braciom polskim – kalendarium.
Roman Sanguszko herbu Pogoń – książę, hetman dworny litewski, pierwszy wojewoda bracławski