Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Julian Ankiewicz (1820–1903)

Julian Ankiewicz (1820–1903)

Julian Ankiewicz (1820–1903) – Budowniczy Miasta Warszawy, architekt Banku Polskiego. Autor kilku budynków znajdujących się w Lublinie: gmachu gimnazjum gubernialnego przy ul. Narutowicza 12, gmachu Rządu Gubernialnego przy placu Litewskim 5, gmachu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego przy Krakowskim Przedmieściu 43.

Czytaj więcej

Antonio Corazzi (1792–1877)

Antonio Corazzi (1792–1877)

Antonio Corazzi (1792–1877), architekt włoskiego pochodzenia, przybył do Polski z inicjatywy Stanisława Staszica, działał tu w latach 1818–1847, m.in. jako budowniczy miasta Warszawy. Autor projektów budynków użyteczności publicznej, m.in. gmachu Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie, gmachu Teatru Wielkiego w Warszawie, autor projektu regulacji placu Bankowego w Warszawie. W Lublinie pracował przy przebudowie furty jezuickiej w Wieżę Trynitarską oraz przy przebudowie fasady archikatedry.

Czytaj więcej

Wieża Trynitarska w Lublinie

Wieża Trynitarska w Lublinie

Wieża Trynitarska jest najwyższym punktem zabudowy staromiejskiej Lublina. Została wzniesiona w 1693 roku w miejscu dawnej furty miejskiej jako dzwonnica. Dzisiejszy wygląd zawdzięcza przebudowie z 1819 roku, a jej nazwa pochodzi od zakonu trynitarzy, którzy rezydowali w budynkach pojezuickich w latach 1781–1814.

Czytaj więcej