Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Literatura lubelska (I połowa XIX wieku)

Literatura lubelska (I połowa XIX wieku)

W początkach XIX wieku Lublin odwiedził pisarz, Kornel Ujejski. Jako turysta przybył tu w 1844 roku. Również poetka i powieściopisarka, Jadwiga Łuszczewska (Deotyma), odwiedziła miasto w 1853 i 1889 roku. Niestety, nie wszyscy pisarze pozostawiali w swych utworach ślad pobytu w Lublinie. Nawet najbardziej popularny z drugorzędnych poetów romantycznych, rodowity lublinianin, Wincenty Pol nie poświęcił żadnego utworu rodzinnemu miastu. Jednak szereg wzmianek u innych pisarzy odnotowano na temat miasta z tego okresu. Jako ciekawostkę z tego czasu można można też uznać lubelską literaturę masońską.

Czytaj więcej

Literatura lubelska (XVIII wiek)

Literatura lubelska (XVIII wiek)

Literatura lubelska w XVIII wieku to literatura tworzona przez wybitnych autorów, zajmujących znaczące miejsce w historii literatury polskiej. Do grona pisarzy związanych z tym miastem w okresie oświecenia  należeli Ignacy Krasicki, Kajetan Koźmian, Julian Ursyn Niemcewicz, Franciszek Zabłocki i wielu innych. Odbicie w ich twórczości znalazły – głównie niezbyt pozytywne – lubelskie realia polityczno-kościelne, charakterystyczne w tym okresie dla całego kraju. Powstawały pamiętniki, poetyckie opisy, czy wreszcie komedie, które, wskazując błędy i wady Polaków, miały skłonić ich zarówno do zmian osobowościowych, jak i do reform prawnych. Ale tematyka utworów nie skupiała się jedynie wokół polityki i obyczajowości. Pojawiają się również opisy ówczesnego (i historycznego) Lublina i Lubelszczyzny oraz panegiryki na cześć sławnych lublinian.

Czytaj więcej