Czasopismo literackie ukazujące się od 1980 roku w Lublinie.
Artykuły ze słowem kluczowym "Temat: Prasa w Lublinie"
Dziennikarz, reportażysta, krytyk teatralny, wykładowca. Laureat kilku ogólnopolskich konkursów na reportaż m.in. krakowskiego Konkursu im. A. Polewki, Turnieju Reporterów „Miesięcznika Literackiego". Twórca Wakacyjnej Akademii Reportażu imienia Ryszarda Kapuścińskiego.
Miesięcznik literacki. Ukazywał się od września 1933 roku. Wydawcą był Zenon Waśniewski. Redaktorem naczelnym był Kazimierz Andrzej Jaworski. Czasopismo zostało wznowione po wojnie w 1946 roku.
W numerze tym znajdujemy następujące informacje: adres redakcji i administracji: Lublin, ul. Kościuszki 8, redaktor: Konrad Bielski, wydawca: Wacław Gralewski, upełnomocniony przedstawiciel redakcji: Czesław Bobrowski, druk: drukarnia „Sztuka”. Dodajmy, że pismo ozdobiły dwa drzeworyty Tadeusza Kulisiewicza.
„Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lubelskiego” ukazywał się jako miesięcznik w latach 1929–1939.
„Głos Lubelski” ukazywał się w latach 1913–1939, był najdłużej wydawaną gazetą codzienną na terenie miasta Lublina i odegrał ważną rolę w kształtowaniu myśli politycznej okresu międzywojennego. Założony w 1913 roku przez grupę działaczy Ligi Narodowej po kierownictwem Feliksa Moskalewskiego, od 1922 roku był politycznie związany z endecją regionu lubelskiego (ze Związkiem Ludowo-Narodowm później z Narodową Demokracją). Zasięgiem oddziaływania obejmował głównie Lublin ale około 20 proc. nakładu było rozprowadzane w powiatach, w których endecja miała znaczniejsze wpływy polityczne. Był adresowany głównie do inteligencji, zamożnego mieszczaństwa i duchowieństwa, prezentował szeroki dobór tematyki, jaką mogli być zainteresowani czytelnicy. Jego znaczenie polegało na tym, że był pismem ideologicznym jednego z najważniejszych i najsilniejszych ruchów politycznych w odrodzonej Polsce.
Pierwszy numer „Ziemi Lubelskiej" ukazał się pod koniec stycznia 1906 roku. Było to jedno z najdłużej wychodzących w Lublinie pism, ukazywało się bowiem z niewielkimi przerwami aż do lat trzydziestych. Było to pismo przede wszystkim informacyjne, przy czym zamieszczało dużo wiadomości o charakterze lokalnym. Zdarzały się także artykuły problemowe i od czasu do czasu drobne utwory literackie. W latach międzywojennych wprowadzano wzorem innych pism dodatki naukowe i literackie.
Pierwszy numer lubelskiego dwutygodnika „Reklama” pojawił się w roku 1919. Po jakimś czasie pismo zostało zawieszone, najprawdopodobniej z powodu złej sytuacji społeczno-gospodarczej w kraju. „Reklama” została wznowiona w sierpniu 1921 roku. Jej wydawcą było Biuro „Reklama”. Najprawdopodobniej za całym tym przedsięwzięciem stał Franciszek Głowiński, późniejszy wydawca dziennika „Express Lubelski”.
„Pamiętnik Lubelski” był organem Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Lublinie. Początkowo zamieszczał głównie prace naukowe o tematyce związanej z Lublinem, następnie poszerzył treść o rozbudowaną kronikę, a także utwory z literatury pięknej. Wyszły trzy tomy „Pamiętnika”: t. 1 za lata 1927–1930; t. 2 za lata 1931–1934 i t. 3 za lata 1935–1937.
Pierwszy i jedyny numer miesięcznika „Pamiętnik Gospodarczy i Naukowy Lubelski” wyszedł w roku 1817 z Drukarni Jana Karola Pruskiego. Był on jednym z najstarszych polskich czasopism fachowych i nawiązywał do „Pamiętnika gospodarczo-rolniczego” wydawanego wcześniej w Warszawie. Pomysłodawcą wydania pisma był Klemens Urmowski, przyjaciel drukarza Jana Pruskiego.
„Dziennik Lubelski” wychodził od 2 do 9 czerwca 1932 roku. Ukazało się więc tylko 9 numerów tego pisma. Wydawcą dziennika był Ignacy Płażewski, redaktorem – Józef Czechowicz.
W „Nowym Życiu” zamieszczali swe utwory poeci z grupy „Reflektora” – Czechowicz pod pseudonimem Józefa Leśniewicza, Konrad Bielski pod pseudonimem Tomasza Ptaka lub Wacława Ziemica, a także Kazimierz Jaworski i Tadeusz Bocheński, który obok oryginalnych wierszy drukował przekłady z języków zachodnioeuropejskich, prowadził recenzje teatralne i muzyczne.
Redakcja pisma mieściła się przy ul. Narutowicza 37/18.
W latach 1929–1939 ukazywał się w Lublinie miesięcznik „Ognisko Nauczycielskie”. Był on poświęcony teorii i praktyce życia szkolnego, oświacie pozaszkolnej, zagadnieniom samokształcenia i regionalizmu oraz sprawom organizacyjno-społecznym.
W roku 1928 ukazał się pierwszy numer „Regionu”, którego wydawcą była Komisja Regionalistyczna Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Lublinie. Wyszły dwa tomy „Regionu” w roku 1928 i 1929.
„Przegląd Lubelsko-Kresowy” ukazywał się w latach 1924–1925 pod redakcją Franciszka Głowińskiego. Na jego łamach publikowano artykuły nawiązujące do kulturalnego, społecznego i gospodarczego oddziaływania Lublina na życie intelektualne Kresów Wschodnich.
W grudniu 1924 roku ukazał się pierwszy numer „Przeglądu Lubelsko-Kresowego”, był to ilustrowany dwutygodnik poświęcony życiu społecznemu, kulturalnemu i gospodarczemu na terenie województw: lubelskiego, wołyńskiego i poleskiego. Wydawany był i redagowany przez Franciszka Głowińskiego.
„Reflektor” był najważniejszym lubelskim pismem literackim jakie ukazywało się w Lublinie w okresie międzywojennym. Wyszły cztery numery „Reflektora”, pierwszy, z czerwca 1923 roku, był nienumerowany.
W grudniu 1921 roku ukazał się w Lublinie pierwszy numer pisma o charakterze literackim „Lucifer”. Drugi (i ostatni) numer pisma wyszedł w marcu 1922 roku. Wśród założycieli pisma byli Konrad Bielski i Wacław Gralewski. Autorem projektów okładek był Jan Wydra. Redakcja mieściła się przy ulicy Bernardyńskiej L. 18 m. 7 (zapis adresu oryginalny). „Lucifer” drukowany był w Drukarni Udziałowej przy pl. Litewskim 1.
Pierwszym lubelskim dziennikiem był „Kurier Lubelski”, który ukazywał się w okresie powstania listopadowego od 9.12.1830 r. do 5.02.1831 r., codziennie z wyjątkiem sobót.