Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Zakazane książki – cenzura carska

Zakazane książki – cenzura carska

Lata zaborów są w historii lubelskiej książki niezwykle ważnym i trudnym okresem. W 1809 roku Lublin wszedł w granice Królestwa Kongresowego i objęty został rządową cenzurą rosyjską. Zaborca, przeświadczony o wielkiej roli druku w przekazie myśli i w kształtowaniu nastrojów patriotycznych w podbitym kraju, starał się  ograniczyć jego oddziaływanie. Do stałej praktyki należało zatem kontrolowanie wszelkich zakładów drukarskich, litograficznych, księgarń i bibliotek. Celem tej działalności było tropienie wydawnictw zakazanych, drukowanych w kraju i za granicą, których liczba wzrastała z roku na rok. Na ziemiach polskich zaboru rosyjskiego cenzura stała się bardzo szybko ważnym narzędziem w procesie rusyfikacji ujarzmionego narodu.

Czytaj więcej

Lubelskie rękopisy i druki legendarne

W historii Lublina od czasu do czasu pojawiają się opisy tajemniczych druków, które nie dotrwały do naszych czasów. Czasami czytamy o nich w tekstach literackich, czasami w poważnych opracowaniach historycznych. Wśród nich są również druki, które stały się częścią którejś z lubelskich legend lub które mają bajkową proweniencję (co nie znaczy, że są nieważne).

Czytaj więcej

Historia lubelskich księgozbiorów i bibliotek (XV–XVIII)

Historia lubelskich księgozbiorów i bibliotek (XV–XVIII)

Historia lubelskich księgozbiorów jest historią Lublina. Pierwsze księgozbiory powstają przy licznie przybywających do miasta zgromadzeniach zakonnych i wzrastają wraz z ich zakorzenianiem się w Lublinie. Dopiero po nich pojawiają się księgozbiory prywatne – wraz ze wzrostem potrzeb kulturalnych i zamożności lubelskich mieszczan. Zalążkami pierwszych księgozbiorów i bibliotek w Lublinie były, przed pojawieniem się książek drukowanych, książki rękopiśmienne.

Czytaj więcej

Oficyna Kossakowskich w Lublinie (1846–1949)

Oficyna Kossakowskich w Lublinie (1846–1949)

Drukarnia Kossakowskich została założona przez Józefa Kossakowskiego, prowadzona przez jego syna Władysława, następnie jego żonę i córki, a w końcu przez zięcia jednej z nich. Przez cztery pokolenia pozostawała własnością rodziny, aby dopiero w latach 30. XX wieku przejść w ręce Jana Jóźwiakowskiego, który był ostatnim prawnym właścicielem drukarni przed jej upaństwowieniem.

 

Czytaj więcej

„Trybuna” (1932–1934)

„Trybuna” (1932–1934)

Pismo „Trybuna” zaczęło wychodzić w 1932 roku, a jego ostatni, 11. numer ukazał się w kwietniu 1934 roku. Do numeru 5. redaktorem naczelnym był Józef Łobodowski. Od tego numeru zastąpił go Józef Falandysz. Szósty numer „Trybuny” został skonfiskowany za wiersz Łobodowskiego Słowo o prokuratorze. Do numeru 9. adres redakcji był przy Krakowskim Przedmieściu 70. W numerze 9. jest informacja, że redakcja mieści się już przy ul. Staszica 7. W następnym numerze (marzec 1934) podany jest jeszcze inny adres: Staszica 6. W „Trybunie” ukazywało się bardzo dużo reklam lubelskich sklepów i restauracji. Omówimy kilka najciekawszych numerów „Trybuny”.

 

Czytaj więcej