Pracownik Lokomotywowni Pozaklasowej PKP w Lublinie. Uczestnik strajków w lokomotywowni w 1980 roku.
Artykuły ze słowem kluczowym "Temat: Historia Lublina i Lubelszczyzny"
Działacz społeczny i harcerski, urzędnik państwowy i samorządowy.
Artykuły tematyczne i rocznicowe związane z wydarzeniami Lubelskiego Lipca '80*.
Małgorzata Choma-Jusińska (IPN Lublin)
Zapalnikiem protestów okazała się podwyżka wprowadzona 1 lipca 1980 roku. Podwyżka obejmowała wybrane gatunki wędlin i mięs. Została wprowadzona bez wcześniejszej zapowiedzi i bez zwyczajowych rekompensat.
W 1991 roku świętokradczy rabunek pozbawił bazylikę oo. dominikanów w Lublinie jej najcenniejszego skarbu – relikwii Drzewa Krzyża Świętego. Boleśnie odczuto w mieście ogrom tej straty. Uświadomiono sobie, jaką rolę ów relikwiarz odgrywał przez wieki w dziejach miasta.
Zakon Kaznodziejski (łac. Ordo Fratrum Praedicatorum – OP) powstał we Francji na początku XIII wieku. Jego założycielem był św. Dominik de Guzman. Zgodnie z jego zamierzeniem bracia mieli żyć według ideałów Ewangelii. Obok apostolatu ważnym punktem była konieczność kształcenia, co nadawało zakonowi charakter intelektualny. Pierwszy klasztor powstał w 1215 roku w Tuluzie.
Pierwszego lipca w całym kraju wprowadzono znaczny wzrost cen niektórych gatunków wędlin i mięsa. Nie ogłoszono jednak oficjalnego komunikatu o podwyżce. Podrożenie artykułów mięsnych pogorszyło i tak bardzo niedobrą sytuację społeczeństwa. Spowodowało to początek akcji strajkowych w całym kraju. Klasa robotnicza Lublina odegrała latem 1980 roku ważną rolę. Masowy protest strajkowy zakładów pracy na Lubelszczyźnie w lipcu 1980 roku, którego rozmiary były zaskoczeniem dla społeczeństwa, uświadomił władzom siłę działań społecznych oraz dał początek wydarzeniom sierpniowym*.
Kościół i klasztor dominikanów w Lublinie został wzniesiony we wschodniej części wzgórza staromiejskiego, na niewielkim wzniesieniu, tzw. górce dominikańskiej. Historia klasztoru wiąże się z relikwią Drzewa Krzyża Świętego, znajdującą się w nim do 1991 roku.
Wizyta papieża Jana Pawła II w Polsce odbyła się między 8 a 14 czerwca 1987 roku; w Lublinie przebywał 9 czerwca. Papież modlił się w archikatedrze przed obrazem Matki Boskiej. Następnie spotkał się z profesorami i studentami KUL w gmachu uczelni. Potem odprawił mszę na Czubach, a przed samym odlotem był także w dawnym hitlerowskim obozie koncentracyjnym na Majdanku.
Józef Klemens Piłsudski – polityk, działacz niepodległościowy, Naczelnik Państwa Polskiego (1918–1922), Wódz Naczelny Wojska Polskiego (1918), pierwszy Marszałek Polski (1920), premier Polski (1926–1928, 1930).
24 kwietnia 1652 roku Jan Zamoyski wystawił ordynację, która zezwalała Żydom na osiedlanie się w Janowie.
Janów Lubelski powstał na miejscu wsi Biała w 1640 roku. Król Władysław IV 21 lipca 1640 roku podpisał w Warszawie przywilej lokacyjny. Powodem utworzenia miasta była chęć stworzenia centrum dla okolicznych dóbr Ordynacji Zamojskiej, a także rozwój gospodarki folwarczno-gospodarczej. Przez wieś Białą przechodził trakt z Turobina poprzez Malinie do Goraja oraz przez Zdziechowice do Zawichostu nad Wisłą. Już w połowie XVII wieku kupcy udający się z Zamościa do Sandomierza korzystali z drogi przez Szczebrzeszyn, Radzięcin, Kocudzę, Janów i Zaklików.
Jan Arnsztajn, pseud. Ćwiek – lubelski lekarz, działacz sportowy i poeta-satyryk. Syn Marka Arnsztajna, lubelskiego lekarza i działacza politycznego, oraz poetki Franciszki z Meyersonów Arnsztajnowej.
Kontynuuje tradycje Państwowego Gimnazjum Męskiego im. S. Staszica , Al. Racławickie 20.
Goraj otrzymał prawa miejskie około 1373 roku. W 1379 roku erygowano tu parafię, której proboszczami byli m.in. profesorowie Akademii Zamojskiej. Nadanie Goraja jego właścicielowi, Dymitrowi, zostało potwierdzone w 1389 roku przez Władysława Jagiełłę. Do 1508 roku majątek pozostawał w rękach Gorajskich. Następnymi właścicielami byli: Mikołaj Firlej z Dąbrowicy, Wiktor Sienieński, Andrzej Górka i jego syn Stanisław Górka, Paweł Trojanowski.
Miasto zostało spalone około 1561 roku i później – w 1780 roku. W 1595 roku Trojanowski sprzedał dobra gorajskie Janowi Zamoyskiemu, który wcielił je do Ordynacji Zamojskiej. Gdy Gorajem zajmowali się dzierżawcy, doprowadzili do upadku znajdującego się tu jednego ze starszych zamków na Zamojszczyźnie.
Miasto zostało spalone około 1561 roku i później – w 1780 roku. W 1595 roku Trojanowski sprzedał dobra gorajskie Janowi Zamoyskiemu, który wcielił je do Ordynacji Zamojskiej. Gdy Gorajem zajmowali się dzierżawcy, doprowadzili do upadku znajdującego się tu jednego ze starszych zamków na Zamojszczyźnie.
Frampol został założony w 1717 lub w 1736 roku jako prywatne miasto handlowo-rzemieślnicze i rolnicze, rozwijające się na przecięciu szlaków kupieckich, wiodących ze Szczebrzeszyna do Janowa oraz z Biłgoraja do Goraja. Mieszkała tu ludność chrześcijańska: polska (katolicka) i ukraińska (prawosławna), a także żydowska. W połowie XVIII wieku miasto stało się ośrodkiem tkactwa (płótna frampolskie, wyrób lnianych obrusów i serwet), a także włosiankarstwa i sitarstwa.
Kapucyni (łac. Ordo Fratrum Minorum Capuccinorum – OFMCap) to jedna z trzech gałęzi Zakonu Braci Mniejszych, założonego przez św. Franciszka z Asyżu. Wyłonili się w XVI wieku. Wkrótce potem zasłynęli jako kaznodzieje, misjonarze i charyzmatyczni spowiednicy. W Polsce zakonnicy pojawili się w 1681 roku, dzięki Janowi III Sobieskiemu, który ufundował im klasztor w Warszawie. Najbardziej znanymi kapucynami są: św. Ojciec Pio, św. Leopold Mandić i bł. Honorat Koźmiński.
Przy kościele św. Agnieszki, ponad ulicą Kalinowszczyzna znajduje się murowana kolumna ze statuą Najświętszej Marii Panny, wystawiona w 1873 roku na pamiątkę wyszosowania ulicy Kalinowszczyzna.
Koniec XVI wieku to dla lublinian okres zmagania się z przeciwnościami losu. W 1572 roku miasto cierpiało z powodu zarazy morowej, czyli epidemii dżumy. Kolejne epidemie nawiedzały miasto jeszcze wielokrotnie. W maju 1575 roku w Lublinie wybuchł pożar, który zniszczył prawie całe miasto. Spłonęły wówczas: Brama Krakowska, Brama Grodzka, ratusz, kościół św. Michała, kościół dominikanów, Rynek. Jednak Lublin potrafił szybko podnieść się po klęskach. Na początku XVII wieku miasto nad Bystrzycą liczyło już 12 tysięcy mieszkańców, a jego opis i widok w wydanym w Kolonii w 1618 roku dziele Brauna i Hogenberga pt. Theatrum praecipuarum totius mundi urbium znalazł się na równi z opisami i widokami najstarszych i największych miast europejskich. Miasto posiadało już wówczas swój hejnał, a cud relikwii Drzewa Krzyża Świętego w kościele oo. dominikanów (1649) uczynił z Lublina miejsce kultu religijnego.
Od zawsze trakt krakowski grał ważną rolę w życiu miasta. Na tej właśnie ulicy miało miejsce kilka doniosłych i brzemiennych w skutki faktów historycznych. Dawniej trakt krakowski obejmował teren dzisiejszych placów – Łokietka i Litewskiego, dlatego i te miejsca są tutaj prezentowane. Krakowskie Przedmieście jest obecnie główną ulicą Lublina.