„Nowy Głos Lubelski” nawiązywał tytułem do wydawanego w okresie międzywojennym dziennika „Głos Lubelski”. Powstał z inicjatywy Niemców i stanowił istotne ogniwo w hitlerowskim systemie propagandy. Był wydawany pod egidą oficjalnego koncernu prasowego Generalnego Gubernatorstwa „Zeitungsverlag Krakau–Warschau GmbH”. Redakcja dziennika mieściła się w Lublinie przy ul. Krakowskie Przedmieście 41.
Artykuły ze słowem kluczowym "Temat: Drukarstwo w Lublinie"
„Kurier Lubelski” wychodzący w latach 1865-1878 był drugim z kolei pismem pod tym tytułem. Zaczął się ukazywać pod koniec roku 1865 jako pierwsze polskie pismo prowincjonalne po powstaniu listopadowym. W roku 1865 pismo ukazywało się dwa razy w tygodniu: w środy i soboty. W latach następnych wychodziło trzy razy w tygodniu: we wtorki, czwartki i soboty. [1]
„Gorącymi miłośnikami i propagatorami ekslibrisów w Lublinie są przede wszystkim członkowie miejscowego LTMK z ks. dr Ludwikiem Zalewskim na czele, którego zbiór dawnych i współczesnych znaków bibliotecznych polskich należy do najcenniejszych nie tylko w naszym mieście”. Tak pisał w dniu 24 stycznia 1932 roku w kąciku bibliofilskim „Kuriera Lubelskiego” wybitny bibliofil i znawca ekslibrisów - Julian Kot (Wiktor Ziółkowski). Słowa te można odnieść i do obecnej rzeczywistości. Od tamtych czasów niewiele się zmieniło. Lubelskie Towarzystwo Miłośników Książki, którego 75-lecie przypadło w 2001 roku, skupia wokół siebie twórców, kolekcjonerów i miłośników znaków książkowych. Towarzystwo poprzez swoje inicjatywy jednoczy ludzi różnych profesji wokół ekslibrisu. Przytoczyć tu należy powołaną do życia w roku 1975 w Klubie MPiK w Lublinie Galerię „Ex libris”, a także Biennale Współczesnego Ekslibrisu Lubelskiego, którego 10. edycja odbyła się w roku 2000"[1]. Do innych inicjatyw należą odbywające się w Lublinie wystawy tematyczne oraz indywidualne poszczególnych twórców lubelskich i zagranicznych, a także prezentacja ekslibrisów wielu narodów Europy.
>>> czytaj więcej o Lubelskim Towarzystwie Miłośników Książki w artykule „Lubelscy bibliofile”
Właściwie nawet już pierwsze malowidła i obrazy przedstawiające panoramy miasta, jak i pierwsze mapy i plany miejskie, można uznać za rodzaj przewodników po Lublinie. Czyż już Hogenberg w swym dziele nie zafundował nam wstępnego opisu miasta? A pierwsze fotografie Lublina? .... Jednak myśląc o „przewodniku" staje nam przed oczami książka- zbiór tekstów, map, zdjęć. Jakie były jego lubelskie początki?
Drukarnia Ludowa została założona w roku 1912 przez Józefa Popiela (1877 – 1919). Początkowo działała przy ul. Krakowskie Przedmieście 34, następnie przy tej samej ulicy pod numerem 60. 31.VII.1918 roku zakład został czasowo zamknięty przez austriackie władze okupacyjne za druk nielegalnych komunikatów o treści rewolucyjnej. Po śmierci Józefa Popiela w 1919 zakład aż do 1939 roku prowadził Aleksander Michalski (1890 – 1944). [1]
W drukarni tej drukował Józef Łobodowski: „Słońce przez szpary” (1929), „Gwiezdny psałterz” (1931) oraz „Trybunę” Nr 1 (1932). Aleksander Michalski zginął w 1944 roku na Majdanku zamordowany wraz z innymi drukarzami z Drukarni Popularna. [2]
>>> czytaj więcej o Józefie Łobodowskim
Opracował Tomasz Pietrasiewicz
Redakcja Alicja Magiera, Agnieszka Wiśniewska
Paweł Gdula: W okresie I poł. XX w. w Lublinie istniały również inne pomniejsze polskie drukarnie, a wśród nich drukarnie efemerydy, które powstawały przeważnie jako spółki, produkowały kilka prac, egzystowały przez parę lat i likwidowały się z powodu deficytowej gospodarki. [1]
Tuż przed I wojną w 1913 roku organizuje się wydawnictwo „Głosu Lubelskiego”, które około roku 1920 funduje własną drukarnię, mieszczącą się przy ul. Kościuszki nr 10. Jest to drukarnia zwana Ziemiańską, jak długo właścicielem był Antoni Rostworowski, potem Estetyczną. [1]
Pierwszym lubelskim dziennikiem był „Kurier Lubelski”, który ukazywał się w okresie powstania listopadowego od 9.12.1830 r. do 5.02.1831 r., codziennie z wyjątkiem sobót.
Czesława Iskra: „Kurier” drukowany był w Lublinie w Drukarni Rządowej na papierze czerpanym bardzo złej jakości, bez podania ilości nakładu i oficyny wydawniczej. Szata graficzna była bardzo uboga. „Kurier Lubelski” składał się z dwóch stron. W zbiorach bibliotecznych zachowało się jedynie 17 numerów tego pisma. Jeden z pierwszych numerów dziennika znajduje się w Bibliotece im. H. Łopacińskiego w Lublinie. Oznaczony jest numerem 12, wydany pod datą: „wtorek 21 grudnia 1830 r.”. Obok lubelskiej Biblioteki tylko Ossolineum posiada numery „Kuriera”. [1]
„Kurier” ukazywał się w latach 1906 - 1913. Przez jakiś czas redagowany był przez Mieczysława Biernackiego.