W kulturze ludowej ziemia występuje w dwóch znaczeniach, jako substancja i jako świat. Pierwsze jest o wiele bardziej obudowane symbolicznie. W wierzeniach ludu ziemia rozumiana jako substancja, żywioł jawi się jako płodny element kosmosu, jest traktowana jak matka, co nie ogranicza się tylko do emocjonalnego stosunku, ale polega na realnych zakazach i nakazach w stosunku do niej. Jest święta, wiecznotrwała, płodna, bogata, rodzi rośliny, zapewnia pożywienie zwierzętom i ludziom, po śmierci przyjmuje ludzi do swego łona. Jest egzekutorem sprawiedliwości. Z praktycznego punktu widzenia niemal sakralne wartościowanie ziemi wynikało z faktu, że była podstawą utrzymania społeczności wiejskich, rolnictwo zaś głównym zajęciem. Ziemia rozumiana jako świat występuje w mitach kosmogenicznych.