Mianem ksiąg pamięci określa się publikacje, tworzone przez Żydów głównie po II wojnie światowej, których celem było opisanie zniszczonych społeczności żydowskich Europy Środkowo-Wschodniej. Idea stworzenia publikacji opisującej życie i zagładę Żydów lubelskich – monografii miasta Lublina – zrodziła się około 1947 roku jeszcze w Polsce, w środowisku Żydowskiego Komitetu Ziomków Lubelskich. Mimo zaangażowania sporych środków finansowych, komitetowi redakcyjnemu w Polsce nie udało się dokończyć prac nad projektowaną monografią. Lubelska księga pamięci ukazała się dopiero w 1952 roku w Paryżu w języku jidysz, pod tytułem Dos buch fun Lublin (jid. Księga Lublina). W 1957 roku w Izraelu (Jerozolima–Tel Awiw) wydano przekład paryskiej księgi na język hebrajski, zatytułowany Lublin, który ukazał się w serii Enciklopedia szel galujot; siferej-zikaron le-arecot ha-gola we-edethja (hebr. Encyklopedia diaspory; księgi pamięci krajów i gmin diaspory). W 2011 roku w Lublinie ukazał się w tłumaczeniu na język polski obszerny wybór artykułów z obu ksiąg pamięci, zatytułowany Księga pamięci żydowskiego Lublina.