Ulubioną i uprzywilejowaną świątynią, w której murach, ołtarzach, obrazach i naczyniach świętych
[...] składał Lublin w ciągu pokoleń i wieków dowody swojej religijności
był kościół św. Michała Archanioła, najprzód parafialny, potem kollegiacki,
zwykle starą farą zwany, a przy ulicy Grodzkiej do roku 1854 istniejący.
Kościół św. Michała Archanioła był najważniejszą świątynią Lublina, a jego historia była nierozerwalnie związana z historią tego miasta. Dziś fara jest kościołem niewidzialnym, o którym Józef Czechowicz pisał: „Na zielonym skwerze gwiazdy przeświecają przez gotyckie żebra kościoła z powietrza”.