Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Zakazane książki – cenzura papieska

Zakazane książki – cenzura papieska

Historia książki to również historia różnego rodzaju cenzury treści książek. W dużej mierze działania takie podejmowane były przez Kościół. Bardzo szybko okazało się, że wynalazek druku niósł dla Kościoła zarówno nowe możliwości w propagowaniu religii, jak i zagrożenia. Druk umożliwiał dostęp do Biblii i dzieł teologicznych większej liczbie odbiorców niż dotychczas. Zagrożeniem był natomiast ułatwiony przepływ treści niewygodnych zarówno dla władz duchownych, jak i świeckich. Stąd działania obu tych ośrodków władzy zmierzające do ograniczenia obiegu drukowanych ksiąg. Bulla papieża Innocentego VIII z 1487 roku zatytułowana Inter multiplices nostrae sollicitudinis curas zapoczątkowała pierwszy usystematyzowany mechanizm cenzury.

Czytaj więcej

Drukarnia Jezuitów w Lublinie (1683–1773)

Drukarnia Jezuitów w Lublinie (1683–1773)

Po zamknięciu drukarni założonej przez Pawła Konrada, miejsce monopolisty na lubelskim rynku polskiej książki zajęła otwarta w 1683 roku Drukarnia Jezuitów. Przez blisko sto lat funkcjonowała, nie mając żadnej konkurencji. Oferta wydawnicza drukarni była ściśle podporządkowana kontrreformacyjnej działalności zakonu. Przeważały w niej wydawnictwa o charakterze religijnym i propagandowym. Z tekstów literackich, które wyszły z Drukarni Jezuitów, najwartościowsze były Komedie Franciszka Bohomolca.

Czytaj więcej

Wielkie dysputy teologiczne 1582–1637

Przez kilkadziesiąt lat gród nad Bystrzycą stanowił jedno z poważniejszych centrów polskiej reformacji. Mimo prawnych i rzeczywistych przeszkód zarówno ze strony władz świeckich, jak i kościelnych, funkcjonowały tu gminy różnych obrządków reformacyjnych. Lubelscy kalwini i bracia polscy (arianie) należeli do najprężniejszych w kraju. Atmosferę życia religijnego w mieście podnosiły odbywające się tu synody, zjazdy szlachty protestanckiej przy okazji posiedzeń trybunału, czy gorączka polemik religijnych.

 

Czytaj więcej

Bracia polscy – lublinianie kontra katolicy

Jednym z gorliwszych czytelników wydanego w 1583 roku dzieła Szymona Budnego pt.: O urzędzie miecza był ksiądz Hieronim Powodowski. Książka brata litewskiego była dla katolickiego duchownego darem bożym. Wskazywała słabości znienawidzonego obozu – arianizmu. Dostarczała argumentacji do walki z wrogiem.
Hieronim Powodowski szczerze nienawidził Jana Niemojewskiego. Zazdrościł mu nie tylko ogromnej wiedzy teologicznej, ale również mądrości i spokoju głoszenia swych racji. O tym, jak niezwykłą postacią był brat polski, przekonał się osobiście w 1579 roku podczas swego pobytu w Lublinie.

Czytaj więcej

Bracia polscy – lubelscy arianie

Lublin zajmował niezwykle ważne miejsce w dziejach polskiej reformacji. To tutaj przez kilkadziesiąt lat rozwijała się myśl intelektualna braci polskich – jednego z najbardziej inspirujących ruchów religijno-społecznych w nowożytnej Europie. Działalność braci polskich w Lublinie przypadła na tzw. złoty wiek polskiej reformacji. Lublin był bogatym miastem kupieckim, w którym kwitła kultura jarmarków i spotykały się rożne idee. Te sprzyjające warunki polityczno-społeczne pozwoliły na rozwój ariańskiej gminy, której członkowie niemalże przez trzy pokolenia współkształtowali intelektualny i duchowy pejzaż miasta.

Czytaj więcej