Kolej Sadurki–Nałęczów–Miłocin–Palikije i Palikije–Bełżyce z odgałęzieniami do Wojciechowa, Pociejowa i Antopola została wybudowana latach 1923–1925. Prześwit toru wynosił 750 mm.
Artykuły ze słowem kluczowym "kolejki wąskotorowe"
Kolej została wybudowana w 1926 roku; łączyła – jak sama nazwa wskazuje – cukrownię „Lublin” i skład buraków położony w pobliżu obecnej zajezdni trolejbusowej na Helenowie; na trasie było odgałęzienie do cegielni w okolicach obecnej ulicy Glinianej.
We wrześniu 1908 roku cukrownia w Milejowie zbudowała kolejkę konną o szerokości toru 600 mm do przewozu węgla, buraków i cukru do Zgniłej Strugi, gdzie mieściły się odkrywki torfu, i do dużego majątku w Krzesimowie.
Kolej Bystrzyca–Łęczna, a właściwie Nasutów–Bystrzyca–Jawidz–Łęczna miała prześwit toru 600 mm, zbudowały ją w czasie I wojny światowej wojska niemieckie.
Poprzez połączenie pojazdu i specjalnego typu drogi, kolej stanowiła rewelacyjne rozwiązanie problemów transportowych w XIX wieku. Opór koła toczonego po metalowej szynie jest niewielki, dużo mniejszy niż w przypadku drogi kołowej. Również stosunek energii zużytej na przewiezienie ładunku ciągle sytuuje kolej jako jedno z najlepszych rozwiązań masowego transportu towarów.
Brak dobrych dróg przejezdnych jesienią i zimą, tudzież masowej indywidualnej motoryzacji skłaniał wielu inwestorów do budowy linii kolejek gospodarczych, stosowanych w dużych majątkach do obsługi gorzelni, tartaków lub coraz częściej powstających cukrowni. Lubelszczyzna, region gdzie intensywnie rozwijano produkcję rolną, bardzo cierpiała na brak dobrych środków transportu, dlatego bardzo szybko rozpoczęto stosowanie kolejek polowych.
Dawny młyn braci Krausse usytuowany jest we wschodniej części miasta, w widłach Bystrzycy i Czechówki, na południowy zachód od alei Tysiąclecia. Kolej do młyna została zbudowana pod koniec XIX wieku. Była to wówczas najdłuższa bocznica w Lublinie.