Historia Podzamcza nierozerwalnie łączy się ze Wzgórzem Zamkowym. To wokół niego, na zabagnionych terenach dolin rzek Czechówki i Bystrzycy powstawały pierwsze budynki służby zamkowej. Znaczny rozwój Podzamcza przypada na okres od połowy XVI do połowy XVII wieku, kiedy następuje osuszenie doliny i przystosowanie jej do licznie rozwijającej się zabudowy. Teren ten był jurydyką podległą władzy króla i jego urzędników. Podzamcze uzyskało przywilej organizacji samorządu na prawie magdeburskim oraz posiadało własny herb. Jurydykę zamieszkiwali wyznawcy różnych odłamów chrześcijaństwa i judaizmu. Mimo klęsk, które dotykały Podzamcze od połowy XVII wieku zachowało ono swój odrębny charakter administracyjny do 1794 roku.
Artykuły ze słowem kluczowym "historia"
Nachman ben Jechoszua Jaakow, zwany również Nachmanem (Łachmanem) Jakubowiczem był arendarzem, czyli dzierżawcą królewskich młynów i poborcą podatku. W 1636 roku został posądzony o mord rytualny na dziecku chrześcijańskim. Zmarł jako ofiara procesu, w którym nie udowodniono mu winy.
Chaim Felix Vitalis/Witalis lekarz żydowski, który studiował w Padwie. Pracował i mieszkał w Lublinie, doszedł do godności lekarza króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego.
W lubelskich księgach grodzkich znajdują się informacje na temat profesji, jakimi trudnili się ludzie w nich odnotowani. Dzięki tym opisom można częściowo odtworzyć listę zawodów występujących w latach 1633–1733 w Lublinie. Przedstawione dane pochodzą z 6983 wzmianek o profesjach.
Mianem ksiąg pamięci określa się publikacje, tworzone przez Żydów głównie po II wojnie światowej, których celem było opisanie zniszczonych społeczności żydowskich Europy Środkowo-Wschodniej. Idea stworzenia publikacji opisującej życie i zagładę Żydów lubelskich – monografii miasta Lublina – zrodziła się około 1947 roku jeszcze w Polsce, w środowisku Żydowskiego Komitetu Ziomków Lubelskich. Mimo zaangażowania sporych środków finansowych, komitetowi redakcyjnemu w Polsce nie udało się dokończyć prac nad projektowaną monografią. Lubelska księga pamięci ukazała się dopiero w 1952 roku w Paryżu w języku jidysz, pod tytułem Dos buch fun Lublin (jid. Księga Lublina). W 1957 roku w Izraelu (Jerozolima–Tel Awiw) wydano przekład paryskiej księgi na język hebrajski, zatytułowany Lublin, który ukazał się w serii Enciklopedia szel galujot; siferej-zikaron le-arecot ha-gola we-edethja (hebr. Encyklopedia diaspory; księgi pamięci krajów i gmin diaspory). W 2011 roku w Lublinie ukazał się w tłumaczeniu na język polski obszerny wybór artykułów z obu ksiąg pamięci, zatytułowany Księga pamięci żydowskiego Lublina.
Działacz społeczny i harcerski, urzędnik państwowy i samorządowy.
Zabytki archeologiczne pozwalają na dopowiedzenie historii pominiętej przez źródła pisane. Przedmioty codziennego użytku są nośnikami informacji o życiu dawnych mieszkańców miasta – naszych przodkach.
Przedstawione w katalogu zabytki archeologiczne, odnalezione na terenie Lublina podczas prac wykopaliskowych, nie były dotychczas prezentowane szerszej publiczności. Można je traktować jako uzupełnienie zbiorów muzealnych lubelskich placówek.
Materiały do katalogu opracował Jacek Jeremicz. W zestawieniu znajdują się zabytki udostępnione przez lubelskich archeologów. Zabytków użyczyli: firma ARCHEE – Rafał Niedźwiadek, firma CIVITAS – Stanisław Żórawski oraz firma MAMUT – Adam Olszewski.
Projekt „Katalog zabytków archeologicznych z terenu Lublina” został sfinansowany ze środków stypendium Marszałka Województwa Lubelskiego.