Kolekcja zdjęć Stefana Kiełszni jest jedną z najważniejszych – jeśli nie najważniejszą kolekcją fotografii – zgromadzonych w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN”. Dość wspomnieć, że była głównym elementem stałej wystawy Portret Miejsca w ośrodku, przedstawiającej nieistniejącą już lubelską dzielnicę żydowską. Krótka notka informowała przy wejściu na wystawę, że zdjęcia zostały wykonane w 1938 roku na zlecenie konserwatora miejskiego w związku z planowaną przebudową dzielnicy żydowskiej. Taka sama informacja pojawiła się na stronie internetowej ośrodka.
Artykuły ze słowem kluczowym "fotografia lubelska"
Zdjęcia Stefana Kiełszni powstałe w latach 30. XX wieku to fotografie ulic dzielnicy żydowskiej Lublina. Od początku lat 90. zdjęcia te gromadził Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN”. Szczególny charakter zbioru polega na systematyczności ujęć: ciągi ulic zostały sfotografowane dom po domu, z reguły w dolnych kondygnacjach, gdzie mieściły się wyszynki, sklepy i warsztaty rzemieślnicze. Tym samym spuścizna fotograficzna Kiełszni staje się unikalnym zasobem źródłowym, z którego czerpać można wiedzę o żydowskim życiu codziennym owego czasu.
Najważniejsze daty z życia lubelskiego fotografa – Stefana Kiełszni
Andrzej Polakowski urodził się w 1937 roku w Częstochowie. Fotograf, członek Związku Polskich Artystów Fotografików oraz honorowy członek Lubelskiego Towarzystwa Fotograficznego.
Jan Bułhak – urodzony w 1876 roku w Ostaszynie k. Nowogródka, zmarł w 1950 roku w Giżycku. Polski fotograf oraz teoretyk fotografii. W latach 1919–1939 kierownik Zakładu Fotografii Artystycznej na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Twórca pojęcia „fotografika” oraz koncepcji fotografii ojczystej. Autor wielu artykułów i rozpraw dotyczących estetyki fotografii, m.in. Fotografika – zarys fotografii artystycznej (1931), Estetyka światła. Zasady Fotografiki (1936), Fotografia ojczysta (1951). Jedna z najbardziej znaczących i inspirujących postaci XX-wiecznej fotografii polskiej, nazywany „ojcem polskiej fotografii”.
Lublin może poszczycić się długimi tradycjami fotograficznymi. Pierwsi fotografowie zaczęli działać tu prawdopodobnie już w latach 40. XIX wieku, a więc kilka lat po wynalezieniu fotografii (1839 rok). Lubelskie zakłady fotograficzne prezentowały wysoki poziom zarówno w XIX stuleciu, jak i w początkach XX wieku, co spowodowało, że w dwudziestoleciu międzywojennym Lublin stał się jednym z ciekawszych ośrodków fotograficznych wolnej Polski.
Jan Magierski urodził się w 1936 roku w Lublinie. Nauczyciel akademicki, fotograf, znawca historii fotografii lubelskiej, drukarz konspiracyjny NZSS „Solidarność”. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików oraz Lubelskiego Towarzystwa Fotograficznego. Laureat ogólnopolskiej Nagrody Honorowej im. Fryderyka Kremsera za najwybitniejsze osiągnięcia w dziedzinie fotografii krajoznawczej.
Jestem
– powiedział w jednym z wywiadów Edward Hartwig. Wielokrotnie wspominał, że w młodości bardziej niż fotografia interesowało go malarstwo.niechcianym
fotografem
Lublin. Opowieść o mieście: Z Bramy do Bramy
Narracja multimedialna, w której Edward Hartwig opowiada o przedwojennym Lublinie i o fotografowaniu.
O zbiorze ośmiu szklanych negatywów przedstawiających nieznane dotychczas zdjęcia Lublina.
W 1954 roku podczas prac remontowych prowadzonych na terenie Starego Miasta przebywał w Lublinie Edward Hartwig. Podczas pobytu powstały zdjęcia dokumentujące prowadzone prace budowlane i odbudowę miasta.
Stanisława Siurawska pracowała w zawodzie fotografa przez ponad sześćdziesiąt lat. Od 1956 roku, wraz z mężem, prowadziła zakład fotograficzny „Elwika”, który był też miejscem spotkań miłośników fotografii.
Opowieść o zdjęciu