Zanim powstała elektrownia w Lublinie, głównymi producentami energii były zakłady przemysłowe, produkujące ją na własne potrzeby, ewentualnie sprzedające ją najbliższym sąsiadom. W ten sposób prąd produkowały niektóre młyny, cukrownia, zakłady Plagego i Laśkiewicza, fabryka gwoździ, kina przy ulicach Szpitalnej, Kościuszki i Foksal. Jeden z generatorów mieścił się obok Hotelu Europejskiego w Lublinie. Miał moc 132 kilowatów i dawał napięcie 115 woltów. Niestety w bardzo wielu przypadkach były to małe siłownie, ich generatory miały niewielką wydajność i mogły odsprzedawać tylko niewielkie nadwyżki energii; kolejnym problemem był brak sieci przesyłowych. W 1925 roku takich zakładów było osiemnaście. Często ceny, po jakich oferowały one energię indywidualnym odbiorcom, były zawyżane. Pod koniec lat dwudziestych ich liczba wzrosła do dwudziestu czterech. Brak dużej elektrowni miejskiej był jednym z powodów odwlekania budowy linii tramwajowych w Lublinie, bo budowa elektrowni dodatkowo podnosiła koszty.
