Dworek powstał w XIX wieku. Wzniesiono go na miejscu wcześniejszego, drewnianego. Jego fundatorem był Emanuel Graf, dziedzic majątku Tatary. W 1969 roku dworek został przystosowany na potrzeby działalności gastronomicznej.
Artykuły ze słowem kluczowym "dwory w Lublinie"
Ulica Agronomiczna jest dawną drogą dojazdową do dworu rodziny Krychowskich. Majątek był ich własnością do 1944 roku. Obecnie budynki są dzierżawione przez Muzeum Wsi Lubelskiej.
Najstarsza wzmianka o Abramowicach pochodzi od Jana Długosza. Podaje on, że w 1393 roku właścicielem folwarku był Sieciech. Od 1945 roku dwór wchodzi w skład zabudowań należących do placówki służby zdrowia.
Dworek Wincentego Pola został wzniesiony pod koniec XVIII wieku na terenie folwarku Firlejowszczyzna (obecnie ul. Łęczyńska 46). W latach 1804–1812 był własnością Franciszka Ksawerego Pohla, ojca Wincentego. W 1969 roku został przeniesiony na posesję przy ul. Kalinowszczyzna 13.
Dworek Kościuszków położony jest na terenie Ogrodu Botanicznego UMCS. Po raz pierwszy wymieniono go w źródłach w roku 1720. Dwukrotnie przebywał tu u swojego stryja, Jana Nepomucena, Tadeusz Kościuszko.
Dworek ziemiański na Felinie został wybudowany pod koniec XIX wieku. Nazwę Felin przyjął od imienia żony dziedzica majątku Tatary – Feliksy. W czasie II wojny światowej był siedzibą pułkownika Klaussa, jednego z okupacyjnych urzędników. Obecnie należy do Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie.
Folwark Konstantynów, zwany dzisiaj Poczekajką, powstał w latach 60. XIX wieku. W 1880 roku nabył go Władysław Gałecki. Tu wychowywał się jego syn Tadeusz, znany bardziej pod pseudonimem literackim jako Andrzej Strug.
Swój obecny wygląd kamienica zawdzięcza dziewiętnastowiecznej przebudowie. Należała do zespołu kilku pałaców Na Korcach, które stawiano w XVIII wieku jako czasowe rezydencje dla bawiących na sądach trybunalskich możnych właścicieli. Od około 1889 roku do początku XX wieku mieścił się tu Hotel Wiedeński.
Pałac Krebsa przy ul. Szewskiej 4 pierwotnie był własnością Lubomirskich. W XVII wieku cała rezydencja zajmowała teren pomiędzy ulicą Szewską a Staszica. W XIX wieku właścicielem pałacu był lubelski przedsiębiorca Karol Krebs.
Dwór renesansowy w Jakubowicach Murowanych został wzniesiony przez Tęczyńskich w II połowie XVI wieku. W kolejnych wiekach często zmieniał właścicieli, którzy dokonywali przebudów. Obecny wygląd zawdzięcza przebudowie z XIX wieku, kiedy nadano jej kształt pałacu i wybudowano wieżę.
W XIX wieku budynek nazywano pałacem biskupim, gdyż był rezydencją biskupa lubelskiego. Założony na rzucie czworoboku, został nadbudowany w II połowie XIX wieku.
Dwór został wybudowany w drugiej ćwierci XVII wieku. W 1737 roku należał do rodziny Bielskich, stąd utrwalona później nazwa. Od 1877 roku, przez kolejne sto lat, folwark na Bielszczyźnie był własnością rodziny Chrzanowskich.
Źródeł popularności Lublina wśród szlachty należy szukać w XVI wieku. Bogacące się, korzystnie położone miasto w 1532 roku stało miejscem obrad sejmów szlachty województwa lubelskiego. W 1578 roku w Lublinie umieszczono Trybunał Koronny dla Małopolski. Posiadanie własnej siedziby w mieście, gdzie znajdowała się najwyższa instancja sądownicza dla stanu szlacheckiego, stało się koniecznością dla jednostek aktywnie biorących udział w życiu publicznym Rzeczypospolitej.