Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Scena Ruchu

Scena Ruchu

Teatr prywatny, powołany do życia w 1988 roku przez dwójkę aktorów Teatru Wizji i Ruchu – Mirosława Olszówkę i Małgorzatę Mazurkiewicz. Poprzez wykorzystanie różnych technik ruchu, plastyki, światła i muzyki nadali swemu teatrowi własny, niepowtarzalny charakter. Zagrali setki przedstawień w kraju i za granicą.

Czytaj więcej

Lubelskie Studio Teatralne

Lubelskie Studio Teatralne

Lubelskie Studio Teatralne było instytucją miejską istniejącą od 1987 roku. Jego siedzibą była Brama Grodzka w Lublinie. Działały tu cztery teatry: Teatr Wizji i Ruchu, Scena 6, teatr Provisorium i Grupa Chwilowa. Pierwszym dyrektorem LST był Sławomir Jankowski, pełnił tę funkcję do 1989 roku. Jego miejsce zajął Aleksander Szpecht, który kierował LST do 1991 roku.

Czytaj więcej

Tomasz Pietrasiewicz (ur. 1955)

Tomasz Pietrasiewicz (ur. 1955)

Twórca i dyrektor Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN” w Lublinie, aktor teatru Grupa Chwilowa i reżyser Teatru NN, autor aranżacji wnętrz Bramy Grodzkiej i działań w przestrzeniach miasta, animator kultury, działacz opozycji w okresie PRL, autor książek. Laureat wielu nagród i wyróżnień.

Absolwent Wydziału Fizyki Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (1980). Założyciel, a następnie dyrektor Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN”. Reżyser przedstawień Teatru NN, a także Misteriów Pamięci m.in.: „Jedna Ziemia – Dwie Świątynie” (2000), „Dzień Pięciu Modlitw” (2000), mających miejsce w przestrzeniach Lublina. Twórca wystaw w przestrzeni Bramy Grodzkiej oraz wystawy „Elementarz” (2003) mieszczącej się w jednym z baraków byłego obozu koncentracyjnego na Majdanku. Autor trzytomowej monografii książkowej Czechowicz. W poszukiwaniu ukrytego miasta (2006-2008) oraz publikacji: Kręgi Pamięci (2008), Artystyczne i animatorskie działania w przestrzeni miasta związane z Pamięcią (2010), Przewodnik po historii słowa drukowanego w Lublinie (2014), Teatr Pamięci Teatru NN. Lublin 1997-2017 (2017). Laureat licznych nagród i wyróżnień: Nagroda Wielka Honorowa Fundacji Kultury (2001), Nagroda im. Łukasza Hirszowicza (2004), Nagroda im. ks. Stanisława Musiała (2011), Nagroda im. Jerzego Giedroycia (2011), Europejska Nagroda Obywatelska (2013), Nagroda im. Ireny Sendlerowej (2014), Nagroda POLIN (2015), Nagroda HAC Award for Concord (2019).

Czytaj więcej

Instytucje kulturalne w Bramie Grodzkiej 1945–1992 – kalendarium

W okresie powojennym Brama Grodzka została przekazana przez Ministerstwo Skarbu Zarządowi Miejskiemu, jako „opuszczone mienie pożydowskie”. Władze miasta szybko uzyskały fundusze na jej odbudowę, która została zrealizowana według projektu sporządzonego przez inż. Zamorskiego. W trakcie prac zlikwidowano wcześniejsze podziały traktowe i utworzono jedno duże pomieszczenie na piętrze, z czasem przekształcone na salę widowiskową. Sala została nakryta nowym stropem żelbetowym z kasetonami. Ponadto sklepy w Bramie funkcjonalnie zostały od niej oderwane i włączone w program użytkowy sąsiednich kamienic. W 1954 roku odrestaurowano fasadę, co zakończyło remont. Brama była już gotowa, na przyjęcie swoich nowych mieszkańców.

Czytaj więcej

Brama Grodzka w Lublinie

Brama Grodzka jest jednym z pierwszych murowanych elementów obwarowań miasta wybudowanych w 1342 roku po zezwoleniu Kazimierza Wielkiego. U schyłku XVIII wieku przeprowadzono remont obiektu, którego wykonanie zlecono Dominikowi Merliniemu. Przez wieki Brama Grodzka zwana była także Bramą Żydowską, ponieważ była przejściem pomiędzy Starym Miastem a dzielnicą żydowską.

Brama Grodzka w Lublinie

 

 

Czytaj więcej

Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Lublinie

Głównym celem Towarzystwa, które zostało powołane w 1964 roku, jest upowszechnianie sztuk plastycznych i budzenie w społeczeństwie zainteresowania sztuką. Jego członkowie, to sympatycy i twórcy sztuki, którzy w większości zajmują się sztuką nieprofesjonalnie. Osoby w różnym wieku i różnych profesji łączy jedno – umiłowanie sztuki.

 

Czytaj więcej

Grodzka 21 w Lublinie (Brama Grodzka)

Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ulicy Grodzkiej 21 oraz budynku Bramy Grodzkiej.

Dokumentacja została sporządzona na podstawie materiałów archiwalnych przechowywanych w Archiwum Państwowym w Lublinie oraz na podstawie archiwów Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN”: programu Historia Mówiona i Pracowni Ikonografii. Dokumentacja powstała na potrzeby projeku „Archiwum Miasta”.

Czytaj więcej

Lublin 1317–1474

Do 1317 roku Lublin był już znacznym ośrodkiem gospodarczym, w którym najważniejszą rolę odgrywały handel i rzemiosło. Ale dopiero przywilej lokacyjny z 1317 roku zapewnił miastu intensywny rozwój. Wydarzeniem, które zachwiało koniunkturą Lublina był najazd tatarski w 1341 roku, który zniszczył miasto. Walkę z najeźdźcami stoczył Kazimierz Wielki na prawym brzegu Bystrzycy; stąd nazwa wsi, a następnie dzielnicy – Tatary.

 

Czytaj więcej

Dzieje Lublina za panowania ostatniego króla 1764–1795

Do połowy XVII wieku Lublin pozostawał żywym ośrodkiem gospodarczym, politycznym i kulturalnym. Nie ominęła go jednak ogólnopolska katastrofa drugiej połowy tego stulecia, zniszczenia wojenne całej Rzeczypospolitej wskutek wojen moskiewsko-kozackich, potopu szwedzkiego, wojny z Turcją. Po tych kataklizmach Lublin długo nie zdołał odtworzyć klimatu, w jakim kształtowała się uprzednia jego aktywność gospodarcza i kulturalna. Przejawy budzącego się zdrowego życia miejskiego dały znać o sobie dopiero w końcu XVIII stulecia. Było to w części zasługą rządów króla Stanisława Augusta Poniatowskiego (1732–1798).
 

 

Czytaj więcej

Towarzystwo Kultury Teatralnej

Towarzystwo Kultury Teatralnej (TKT) jest stowarzyszeniem ludzi uznających teatr za istotną wartość życia społecznego oraz uczestniczących w twórczości i edukacji teatralnej.
Dzięki działalności lubelskiego oddziału TKT wiele osób i środowisk związanych z amatorskim ruchem teatralnym w Lublinie i regionie otrzymało dla swojej działalności profesjonalne wsparcie merytoryczne i instytucjonalne.

 

Czytaj więcej

Stowarzyszenie Teatralne „Gardzienice”

Zanim Włodzimierz Staniewski stał się jednym z najbardziej oryginalnych twórców teatralnych, a Gardzienice jednym z najbardziej rozpoznawalnych miejsc na polskiej mapie teatralnej, musiał zmierzyć się trudnym wyzwaniem budowania działalności teatralnej od podstaw oraz odnaleźć swoje miejsce w Lublinie i Gardzienicach. Poszukiwania te zawiodły go m.in. do Bramy Grodzkiej.

 

Czytaj więcej