Początek XX wieku w literaturze lubelskiej można określić jako prawdziwy wysyp wybitnych twórców, talentów literackich: Arnsztajnowa, Strug, Weyssenhof, Żeromski czy Brzozowski. To zaledwie drobna reprezentacja najbardziej rozpoznawanych lubelskich autorów okresu Młodej Polski. Część z nich urodziła się na Lubelszczyźnie (Arnsztajnowa, Strug), część zaś odwiedzała te tereny na tyle regularnie, że wrośli w nie, stając się nieodłączną i dumną jej częścią (Żeromski). Wśród lubelskich twórców znaleźli się też typowi reprezentanci epoki – cyganie i włóczędzy, do których można zaliczyć L.S. Licińskiego oraz F. Brodowskiego. Konteksty lubelskie w dziełach tych pisarzy właściwie nie powinny być zaskoczeniem. Jednak wątki kierujące uwagę czytelników na tereny Lublina pojawiają się także u innych twórców: W. Reymonta, W. Orkana, M. Dąbrowskiej oraz dramaturgów: Wyspiańskiego, Rydla. Młodopolskich twórców dramatu lublinianie poznawali przede wszystkim za pośrednictwem lubelskiego teatru, który wystawiał u siebie nie tylko wybitne sztuki, ale również ich niekonwencjonalnych twórców (Przybyszewski).
Artykuły ze słowem kluczowym "Andrzej Strug"
Podobno miasto tworzą nie bryły lecz ludzie. W Lublinie wybitnych jednostek nie brakowało. Swoim działaniem i aktywnością kulturalną, artystyczną czy literacką nie tylko przyczynili się do rozwoju miasta, rozsławiając Lublin w innych rejonach kraju lub poza jego granicami, ale też odegrali potężną rolę w dziele odzyskania przez Polskę niepodległości.
Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej został utworzony w Lublinie, w nocy z 6 na 7 listopada 1918 roku. Siódmego listopada siedzibą rządu stał się pałac Lubomirskich. Tu też miało miejsce jego pierwsze posiedzenie.
Lubelskie adresy Andrzeja Struga
Folwark Konstantynów, zwany dzisiaj Poczekajką, powstał w latach 60. XIX wieku. W 1880 roku nabył go Władysław Gałecki. Tu wychowywał się jego syn Tadeusz, znany bardziej pod pseudonimem literackim jako Andrzej Strug.
Andrzej Strug, którego prawdziwe nazwisko brzmiało Tadeusz Gałecki, urodził się 28 listopada 1871 roku w Lublinie, w istniejącej do dzisiaj kamienicy przy Krakowskim Przedmieściu 38.
Był jednym z najsłynniejszych pisarzy polskich I połowy XX wieku. W okresie I wojny światowej walczył w szeregach Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego. W 1918 roku brał udział w tworzeniu Tymczasowego Rządu Ludowego Ignacego Daszyńskiego.
Lublin pojawia się w twórczości Andrzeja Struga aż w czterech utworach: Dzieje jednego pocisku (1910), Chimera (1917), Odznaka za wierną służbę (1921), Pokolenie Marka Świdy (1925). Temat ten ma u niego zdecydowanie charakter wspomnieniowy i zaistniał w utworach, które śmiało można uważać za autobiograficzne, dotyczące jego dzieciństwa i młodości, zwłaszcza jego działalności podziemnej przed I wojną światową, służby w Legionach, pierwszych lat po odzyskaniu niepodległości.