Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

„Kamena” (1933–1939, 1945-1993)

Miesięcznik literacki. Ukazywał się od września 1933 roku. Wydawcą był Zenon Waśniewski. Redaktorem naczelnym był Kazimierz Andrzej Jaworski. Czasopismo zostało wznowione po wojnie w 1946 roku.

 

 

Spis treści

[RozwińZwiń]

O „Kamenie”Bezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Artur Grychowski:

We wrześniu 1933 roku rozpoczął Jaworski wydawanie «Kameny», miesięcznika poświęconego poezji. Redagował go do wojny razem z malarzem Zenonem Waśniewskim, który każdy numer ozdabiał wkładkami linorytowymi. W ostatnim numerze pierwszego rocznika redakcja zaznaczyła, że «Kamena» opiera się na trzech zasadach: na umiarkowanym awangardyzmie, lewicowości społecznej i politycznej oraz na kulturalnym słowianofilizmie. K. A. Jaworski w książce W kręgu «Kameny» (1965), w której mamy historię czasopisma i omówienia działalności jej współpracowników, stwierdza, że w sześciu przedwojennych rocznikach «Kameny» znalazła się poezja wszystkich narodów słowiańskich z wyjątkiem słoweńskiej, przy czym najokazalej zaprezentowała się poezja rosyjska, czeska i słowacka. W roczniku szóstym wydanym na dwudziestolecie odzyskania niepodległości ukazał się podwójny numer poświęcony poezji lubelskiej. [...] Przy «Kamenie» powstała w 1934 roku Biblioteka «Kameny», w ramach której wyszły przekłady Jaworskiego z poezji Jesienina i Błoka, wiersze Z. Popowskiego i innych debiutantów, a od 1938 roku pojawiła się Mała Biblioteka «Kameny» w postaci 16-stronicowych arkuszy poetyckich1.
Kamena jest w jakimś sensie realizacją pomysłu Czechowicza, który nieco wcześniej zamierzał wydawać miesięcznik «Strefa» jako organ Lubelskiego Związku Literatów. O tych planach poeta informował w Kronice Lubelskiej („Zet” 1932, nr 11 z 1 września i nr 12 z 15 września). Strefa miała ukazać się po raz pierwszy 20 września 1932, jednak do jej wydania w ogóle nie doszło.
Tymczasem w niedalekim Chełmie dwójka młodych nauczycieli z ambicjami literackimi, Kazimierz Andrzej Jaworski i Zenon Waśniewski, zaczęła marzyć o wydaniu pisma literackiego2.
Nieraz w naszych pogawędkach poruszaliśmy sprawę, która interesowała nas obu a do której wracaliśmy zwłaszcza po ukazaniu się w Lublinie pierwszego numeru Barykad. A gdyby tak spróbować założyć pismo literackie w Chełmie? Koszty wydawnictwa byłyby znacznie mniejsze niż w Lublinie. [...] Ale wydawać coś podobnego w mieście powiatowym liczącym trzydzieści tysięcy mieszkańców, z czego połowę stanowili Żydzi? Dlaczego by nie? Przecież nie miejsce druku jest ważne, tylko treść publikacji, wartość piór, które się zdobędzie3.
W 1933 roku przed wakacjami na zebraniu grupy nauczycieli zorganizowanym przez Jaworskiego i Waśniewskiego podjęto decyzję o wydaniu pisma.
Kazimierz A. Jaworski:
Jeszcze przed naszym zebraniem nauczycielskim otrzymałem list od Czechowicza w którym m.in. pisał: Miesięcznika 1 numer wyjdzie 1 września. Ja mam redaktorstwo. Tytuł «Strefa» – objętość (na razie) 16 stron formatu «Barykad», tylko trochę bardziej kwadratowego. [...] Ta wiadomość o mającej powstać «Strefie» zmobilizowała mnie do szybszej realizacji planów kamenowych. [...] Na wiadomość o moich zamiarach wydawniczych i prośbę o przesłanie materiałów do «Kameny» odpowiedział mi 17 VI 1933 roku: Życzę szczęścia. Przekłady załączam. [...] Co mam posyłam.
Numer pierwszy postanowiłem oprzeć wyłącznie na literatach lubelskich, dawnych reflektorystach i innych a przede wszystkim zwrócić się do seniorki poezji lubelskiej, ogólnie szanowanej i lubianej Franciszki Arnsztajnowej z prośbą, by otworzyła zeszyt swoim wierszem. [...] Startowaliśmy w pierwszym tygodniu września 1933 roku. Zielona okładka w symbolicznym kolorze nadziei określała optymizm towarzyszący realizacji naszych zamierzeń”4.
Po wyjściu „Kameny” we wrześniu 1933 roku reakcja Czechowicza jest bardzo szybka. Wysyła w Warszawy kilka listów. Jeszcze tego samego miesiąca pisze do Jaworskiego z gratulacjami:
„Winszuję «Kameny». Nic to, że zewnętrznie niedociągnięta, nic to, że tu i ówdzie mogłaby być lepsza. Całość jest pięknym wysiłkiem. Nie ustawaj. Ze swej strony pomogę ci, jak umiem – to znaczy dam kupę materiału”5.
13 listopada 1933 pisze:
Czy wiesz, że tu, w Warszawie, wszyscy bardzo sobie «Kamenę» chwalą i cenią, i żałuję, że nie prezentuje się lepiej pod względem graficznym6.
W liście z 4 lutego 1934:
Rób dalej «Kamenę»– podziwia cię Europa! Europa na ciebie patrzy7.
Również w lutym tego roku:
O «Kamenie» myślę, że ma wielkie znaczenie, a może mieć jeszcze większe, ale trzeba zaprzęgnąć do roboty trochę teoretyków – oczywiście mam na myśli młodych. [...] Jeśli chodzi o inne uwagi, sądzę, że dobrze by było po wakacjach zmienić szatę graficzną. Nawet sobie to układam w wyobraźni. W tejże głupiej drukarni chełmskiej można osiągnąć inne efekty przez zmianę układu8.
Leon Gomolicki w swoim wspomnieniu pt. Czechowicz przypomina, co poeta powiedział mu kiedyś o Jaworskim i jego „Kamenie”:
Jest taki [...] nauczyciel w pewnym mieście nad Bugiem, zbiera od takich samych jak on składki na jej utrzymanie, autorom nic nie płaci, nie ma z czego, ale wkrótce przekonamy się, jak daleko ta dama zajdzie9.
Renata Holaczuk:
Czechowicz okazał się znakomitym orędownikiem i propagatorem «Kameny» w stolicy. Szukał zarówno współpracowników, jak i prenumeratorów, co było niezwykle ważne, gdyż pismo nie otrzymało żadnej subwencji i finansowało się samo. […] Aby ułatwić Jaworskiemu kontakty z innymi literatami, Czechowicz przesyłał mu ich aktualne adresy. Również sam starał się zasilać pismo wierszami i przekładami z literatur obcych, przesyłał także teksty innych poetów lubelskich (np. Michalskiego, Madeja).
Gdy w 6 numerze «Kameny» z 1934 roku ukazał się artykuł Mariana Czuchnowskiego pt. Uspołecznione eksperymenty, w którym autor postulował społeczną (w domyśle zaangażowaną politycznie) postawę poety i krytykował dorobek polskiej awangardy, Czechowicz włączył się w dyskusję, pisząc tekst Uspołecznione absurdy. […] Swoim artykułem przyczynił się do postania na łamach chełmskiego pisma ostrej polemiki, którą podjęli między innymi Stanisław Czernik i Julian Przyboś.
Dzięki tej dyskusji «Kamena» włączyła się w krąg pism podejmujących gorący wówczas temat miejsca i roli artysty i sztuki. Czechowicz, tak samo jak nie szczędził pochwał Jaworskiemu, pisząc na przykład Rób dalej Kamenę – podziwia cię Europa. Europa na ciebie patrzy, tak samo nie szczędził słów krytyki. Ostro reagował, jeśli coś mu się nie podobało w treści bądź formie pisma. Po ukazaniu się tatrzańskiego numeru «Kameny» pisał do Kazimierza Andrzeja Jaworskiego: Cenię Cię bardzo, Kaziu, i lubię, ale nie rób już tatrzańskich numerów Kameny. Ten ironiczny stosunek Czechowicza do iście młodopolskiego przedsięwzięcia KAJa [Kazimierza Andrzeja Jaworskiego] znalazł swój wyraz także we fraszce: Od tatrzańskich Kamen / Chroń nas, Boże, Amen.
Wydaje się, iż Czechowicz wywierał duży wpływ na kształt chełmskiego miesięcznika literackiego. Wpłynął na Jaworskiego, aby ten sformułował estetyczny i światopoglądowy kanon pisma – «na użytek własny». Coś w rodzaju takiego programu wydrukował KAJ w 10 numerze «Kameny», zamykając pierwszy rok wydawniczy. Sugerował też, by zmienić szatę graficzną, a od autorów żądać jasno określonej postawy w stosunku do omawianych zagadnień. […] Można wysnuć wniosek, że Józef Czechowicz, pomimo iż nie fi gurował w redakcyjnej stopce «Kameny» jako jeden z redaktorów, w rzeczywistości w dużym stopniu współtworzył to pismo i uważał je za jedyne literackie pismo Lubelszczyzny10.
Trzeba podkreślić rolę, jaką odegrało w powstawaniu „Kameny” lubelskie środowisko literackie:
Kazimierz A. Jaworski:
Kiedy startowaliśmy z «Kameną», pierwsze jej numery opierały się w dużym stopniu na literatach lubelskich, którzy wtedy jeszcze trzymali się swego miasta. Ale wkrótce gromadka ta się rozpierzchła, przenosząc się głównie do Warszawy. [...] Toteż na dwudziestolecie odzyskania przez Polskę niepodległości chciałem skrzyknąć całą rodzinę w specjalnym zeszycie poświęconym właśnie literaturze lubelskiej. [...] Zeszyt zdobiły dwie dwubarwne wkładki linorytowe Waśniewskiego przedstawiające stary Lublin11.
Lubelski numer „Kameny” ukazał się w 1938 roku (listopad–grudzień)

Wybrane egzemplarze przedwojennej „Kameny”Bezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

 
numer 3 z listopada 1933 roku
numer 1 ze stycznia 1934 roku
numer 8–9 z kwietnia/maja 1935 roku
numer 3 z listopada 1936 roku
numer 7 z marca 1938 roku

Na łamach „Kameny”Bezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Czasopismo „Kamena” ukazywało się w latach 1933–1993. Pomysłodawcami założenia pisma poświęconego poezji i literaturze byli grafik Zenon Waśniewski oraz poeta Kazimierz Andrzej Jaworski. Redaktorem odpowiedzialnym został Wawrzyniec Berezecki. Numery z lat 1933–1939 podejmowały gorący wówczas temat miejsca i roli artysty, koncepcji i kompozycji wiersza, rozszczepienia współczesnej poezji polskiej w dwóch kierunkach: awangarda i skamadryzm; konieczności wzbogacenia poetyckiej świadomości o nowe wartości zaczerpnięte z życia proletariackiego oraz poszukiwania nowej formy i pełni artystycznej utworów literackich (w R.2, nr 2, 15 października 1934, artykuł Jana Brzękowskiego Rewizja w imię treści dotyczący treści, tematu i wielości interpretacji zapoczątkował obszerną dyskusję i rozważania nad centralnym zagadnieniem treści i formy m.in. autorstwa Jana Czernika). Redakcja zdawała sobie sprawę z życia w przełomowej epoce i próbowała ogarnąć mnogość zachodzących zjawisk literackich oraz wyjątkową rolę sztuki w życiu kulturalnym i artystycznym (w R.1, nr 10 pisano: „żyjemy w czasach ogólnego fermentu i przetwarzania się pojęć”). W czasopiśmie znalazły się więc zagadnienia społecznego podłoża literatury związanej z życiem i na nim się opierające, a także szkice na temat twórczości wybitnych przedstawicieli literatury polskiej i obcej, np. Andrzeja Struga, Stefana Żeromskiego, Lwa Tołstoja czy Aleksandra Błoka. W stałej rubryce „Noty” omawiano powojenne stosunki kulturalne w Polsce, które wymagały uporządkowania i odkurzenia z naleciałości przedrozbiorowych i porozbiorowych, komentowano opublikowane artykuły z wybranych pism literackich (np. Poezja na Lubelszczyźnie Henryka Życzyńskiego, w t. 3 „Pamiętnika Lubelskiego”), przypominano wybitne osobowości polskiego życia literackiego, np. poetów, pisarzy, publicystów. Pisano też o wieczorach poetyckich poetów lubelskich organizowanych przez Koło Miłośników Historii, Literatury i Sztuki w  Białymstoku, o powstaniu Lubelskiego Związku Kulturalnego zrzeszającego szereg organizacji kulturalnych Lublina w celu wspólnego wytyczenia zasad polityki oświatowo-kulturalnej regionu, przyznanych nagrodach literackich. Prezentowano nowe pozycje książkowe (np. Zagadnienia kultury duchowej w Polsce Leona Chwistka, Warszawa, 1933) i czasopisma poświęcone kulturze, przejawom życia kulturalnego i artystycznego, literaturze i poezji (np. „Dźwigary”, „Kuźnica Katowicka”, „Miesięcznik Literatury i Sztuki”, „Sygnały” czy „Czarno na Białym”).
Szczególną uwagę na łamach pisma zwracano na kulturę narodów etnicznie bliskich polskości, kulturę bardzo ciekawą i mającą wiele punktów stycznych z naszą kulturą (zwłaszcza ukraińską). W dziale „Kronika słowiańska” informowano o broszurach wskazujących na bogatą tradycję stosunków kulturalnych narodów słowiańskich i możliwości ich dalszego rozwoju, przybliżano ciekawe czasopisma literackie i kulturalne (np. lwowskie „Nazustriez” czy „My”) a także informowano o kongresach pisarzy (np. czeskich czy słowackich), o przyznanych nagrodach literackich i o opublikowanych przekładach poezji polskiej w wydawnictwach krajów słowiańskich.
Na łamach pisma prezentowano zarówno wiersze, jak i prozę (często fragmenty). Na uwagę zasługuje też olbrzymi dział przekładów literatury europejskiej (angielskiej, francuskiej, niemieckiej czy włoskiej) a także systematycznie powiększane przekłady literatury słowiańskiej, w szczególności ukraińskiej, słowackiej i czeskiej. Na łamach pisma publikowano wiersze Mili Bursza, Jaroslava Zatloukala, Tarasa Szewczenko, Nikołaja Niekrasowa, Luciano Folgore, Lionello Fiumi, Wiliama Blake’a, Gerarda de Nerval, Rudolfa Dilonga, Georga Trakla i wielu innych, najczęściej w tłumaczeniu F. Arnsztajnowej, J. Czechowicza, J. Łobodowskiego, K.A. Jaworskiego, A. Madeja, Stefana Napierskiego. Do 1939 roku na łamach „Kameny” zamieszczono oryginalne utwory i przekłady 160 autorów, zarówno tych znanych, jak i debiutantów. Od R. 4 (1936) ukazywały się numery poświęcone jednej osobie lub jednemu tematowi przewodniemu (np. numer poświęcony Puszkinowi, numer poświęcony górom, numer poświęcony nowej poezji francuskiej, numer poświęcony literaturze bułgarskiej czy numer poświęcony literaturze lubelskiej w R.6, nr 3/4 1938). Wszystkie numery z lat 1933–1939 zawierają wkładki linorytowe Zenona Waśniewskiego. Ostatnim numerem „Kameny” jaki ukazał się przed wybuchem II wojny światowej był R. 6, nr 10 (60) z czerwca 1939 roku. Czasopismo zostało wznowione w listopadzie 1945 roku w zmienionej sytuacji politycznej ukazywało się do roku 1993.
Poezje publikowali: Franciszka Arnsztajnowa, Józef Czechowicz, Kazimierz Andrzej Jaworski, Antoni Madej, Józef Łobodowski (czasami pod pseud. Józef Mondschein), Czesław Miłosz, Tadeusz Bocheński, Julian Tuwim, Aleksander Rymkiewicz, Konrad Bielski, Wit Kasperski, Julian Przyboś, Jadwiga Korczakowska, Zdzisław Popowski, Jerzy Pleśniarowicz, Stefan Napierski, Olga Paukszta, Paweł Hertz, Leon Pasternak, Czesław Janczarski, Stanisław Turczyn, Mieczysław Jastrun, Jerzy Gieysztor i inni.
Proza: Bruno Schulz, Józef Nikodem Kłosowski, Tadeusz Bocheński, Władysław Dunarowski, Stanisław Piętak, Bronisław Krystian Wierzejski, Marian Czuchnowski i inni.
Publicystyka : Jan Nepomucen Miller, Stefan Napierski, Stanisław Czernik, Jan Brzękowski, Sergiusz Kułakowski, Włodzimierz Pietrzak i inni.

Opis bibliograficzny czasopismaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Tytuł: „Kamena”
Redaktor: Kazimierz Andrzej Jaworski; redaktor odpowiedzialny: Wawrzyniec Berezecki
Wydawca: Zenon Waśniewski
Format: 23 cm
Częstotliwość:
miesięcznik 1934–nr 3, 1948
kwartalnik nr 4/6, 1948–1954
miesięcznik 1955–1956
dwutygodnik 1957–1990
kwartalnik 1991–1993
od stycznia do października 1989 roku czasopismo nie ukazywało się
Numeracja: R.1, nr 1, 1933–nr 3/4–940/941, 1993
Zmiany podtytułu:
od 1934 podtytuł: miesięcznik literacki
od nr 4/6, 1948 podtytuł: kwartalnik literacki
od 1952 podtytuł: kwartalnik społeczno-literacki
od 1955 podtytuł: miesięcznik społeczno-literacki
od 1957 podtytuł: dwutygodnik literacki
w 1961 podtytuł: dwutygodnik społeczno-kulturalny
od 1962 podtytuł: dwutygodnik społeczno-kulturalny: Lublin–Białystok–Kielce–Rzeszów
od nr 22 1969: brak zasięgu terytorialnego
od 1991 podtytuł: kwartalnik kresowy
Zmiany redaktorów:
od nr 3/4 (1938) redaktor: Kazimierz Andrzej Jaworski
od 1952 Oddział Lubelski Związku Literatów Polskich
od 1982 redaktor: Marek Adam Jaworski
od 1991: Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Chełmskiej
Adres redakcji: Chełm, ul. Reformacka 43; od 1945 miejsce wydania: Lublin–Chełm
Adres drukarni: drukarnia „Kultura”, Chełm, ul. Lubelska 10
Grafika: odbitki linorytowe Zbigniewa Waśniewskiego
Stałe rubryki: Kronika słowiańska; Noty; Przegląd Poezyj; Najnowsze książki; Odpowiedzi redakcji; Pisma i książki nadesłane; Reklama

„Kamena” w bibliotekachBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Biblioteka NarodowaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

(sygn. P1377, P2681, mf 49233)
R. 1 (1933), R. 2 (1934), R. 3 (1935), R. 4 (1936), R. 5 (1937), R. 6 (1938/39), R. 7 (1945/46)

Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. H. ŁopacińskiegoBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

R. 1933/34, nr 1–10; R. 1934/35, nr 1–10; R. 1935/36, nr 1–10; R. 1936/37, nr 1–3, 7–10; R. 1937/38, nr 1–8; R. 1938/39, nr 3–6, 8–10; R. 1945/46, nr 1–10; R. 1946/47, nr 1–4; R. 1948, nr 1–6; R. 1949, nr 1–4; R. 1952, nr 1, 2; R. 1953, nr 1–4; R. 1954, nr 1–4; R. 1955, nr 1–12; R. 1956, nr 1–10, 12; R. 1957, nr 1–20, 22–24
R. 1958–1983; R. 1984, nr 1–16, 18–26; R 1985–1987

Biblioteka UMCSBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

(sygn. czas 2552 i czas 11049)
R. 1 (1933), nr 2–6, 8, 9;         
R. 2 (1934), nr 1, 3, 4, 7 <11, 13, 14, 17>
R. 3 (1935), nr 2–6, 8–10
R. 4 <12> (1936/1937), nr 1–3, 9/10               R. 4 (1936/1937), nr 3, 9/10
R. 5 <13> (1937/1938), nr 1–10                       R. 5 (1937/1938), nr 1–10
R. 6 <14> (1938/1939), nr 1–4, 8/10               R. 6 (1938/1939), nr 1–4, 8/10
R. 7 <15> (1945/1946), nr 1–10                       R. 7 (1945/1946), nr 1–10 <70>
R. 8 <16> (1946), nr 1–4                                    R. 8 (1946), nr 1/3 <71>
R. 9, nr 1–6 <75–77>                                         BRAK
R. 10 <18> (1949), nr <81–84>                         R. 10 <18> (1949), nr 1–4 <81–84>
R. 11 <19> (1952)                                               R. 11 <19> (1952), nr ½ <85–86>
R. 20 (1953)                                                         R. 20 (1953), nr ¼ <7/9>         
R. 21 (1954), nr 1–4 <91–94>; R. 22 (1955), nr 1–12 <95–106>; R. 23 (1956), nr 1–12 <107–118>; R. 24 (1957), nr 1–24 <119–142>; R. 25 (1958), nr 1–24 <143–166>; R. 26 (1959), nr 1–24 <167–190>; R. 27 (1960), nr 1–24 <191–214>; R. 28 (1961), nr 1–24 <215–238>; R. 29 (1962), nr 1–24 <239–262>;
R. 30 (1963), nr 1–24 <263–286>; R. 31 (1964), nr 1–24 <287–310>; R. 32 (1965), nr 1–24 <311–334>; R. 33 (1966), nr 1–24 <335–357>; R. 34 (1967), nr 1–24 <358–381>; R. 35 (1968), nr 1–26 <382–407>; R. 36 (1969), nr 1–26 <408–433>; R. 37 (1970), nr 1–26 <434–459>; R. 38 (1971), nr 1–26 <460–485>; R. 1972, nr 1–27; R. 1973, nr 1–26; R. 1974, nr 1–26; R. 1975, nr 1–26; R. 1976, nr 1–26 <591–616>; R. 1977, nr 1–26 <617–642>; R. 1978, nr 1–26 <643–668>; R. 1979, nr 1–26 <669–694>; R. 1980, nr 1–26 <695–720>; R. 1981, nr 1–25 <721–745>; R. 1982, nr 1–19 <746–767>; R. 1983, nr 1–26; R. 1984, nr 1–26; R. 1985, nr 1–26; R. 1987, nr 1–26; R. 1988, nr 1–26 <899–924>; R. 1989, nr 1–26 <925>; R. 1990, nr 1–4; R. 1992, nr ¾; R. 1993, nr 1–4

Biblioteka KULBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

(sygn. V–2847, od 1958 r. V–0187)
R. 1 (933/1934); R. 2 (1934/1935); R. 3 (1935/1936); R. 4 (1936/1937); R. 5 (1937/1938), nr 1–2, 5–10; R. 6 (1938/1939), nr 1–2, 6–10; R. 7 (1945/1946); R. 8 (1946/1947); R. 9 (1948); R. 10 (1949); R. 11 (1952), nr 1–2; R. 12 (1953); R. 13 (1954); R. 14 (1955); R. 15 (1956); R. 16 (1957); R. 17 (1958); R. 18 (1959); R. 19 (1960); R. 20 <28> (1961); R. 21 <29> (1962); R. 22 <30> (1963); R. 23 <31> (1964); R. 24 <32> (1965); R. 33 (1966); R. 34 (1967); R. 35 (1968); R. 36 (1969); R. 37 (1970); R. 38 (1971); R. 39 (1972); R. 40 (1973); R. 41 (1974); R. 42 (1975); R. 43 (1976); R. 44 (1977); R. 45 (1978); R. 46 (1979); R. 47 (1980); R. 48 (1981), nr 1–25; R. 1982, brak nr 16; R. 1983, brak nr 9, 19; R. 1984; R. 1985; R. 1986; R. 1987; R. 1988; R. 1989; R. 1990, nr 1 <925>; R. 1990, nr 1; <926> – 4 <929>; R. 1991, nr 1 <930> – 3/4 <932/933>; R. 1992, nr 1–4 <934–937>; R. 1993, nr 1–4 <938–941>

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Grychowski A., Lublin i Lubelszczyzna w życiu i twórczości pisarzy polskich. Od średniowiecza do 1968, Lublin 1974, s. 315–316.
Gomulicki L., Czechowicz, [w:] Spotkania z Czechowiczem…, s. 366.
Holaczuk R., Józef Czechowicz – ambasador Lubelszczyzny, [w:] Józef Czechowicz. Od awangardy do nowoczesności, red. J. Święch, Lublin 2004, s. 345–347.
Jaworski K.A., W kręgu Kameny, Lublin 1965, s. 14.
List do Kazimierza A. Jaworskiego, [w:] J. Czechowicz, Listy, s. 229.

PrzypisyBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

  1. Wróć do odniesienia A. Grychowski, Lublin i Lubelszczyzna w życiu i twórczości pisarzy polskich. Od średniowiecza do 1968, Lublin 1974, s. 315–316.
  2. Wróć do odniesienia K.A. Jaworski, W kręgu Kameny, Lublin 1965, s. 14. .
  3. Wróć do odniesienia K.A. Jaworski, W kręgu Kameny, Lublin 1965, s. 14. .
  4. Wróć do odniesienia K.A. Jaworski, W kręgu Kameny, Lublin 1965, s. 20–21, 35. .
  5. Wróć do odniesienia List do Kazimierza A. Jaworskiego, [w:] J. Czechowicz, Listy, s. 229. .
  6. Wróć do odniesienia List do Kazimierza A. Jaworskiego, [w:] J. Czechowicz, Listy, s. 244. .
  7. Wróć do odniesienia List do Kazimierza A. Jaworskiego, w: J. Czechowicz, Listy, s. 244.
  8. Wróć do odniesienia List do Kazimierza A. Jaworskiego, [w:] J. Czechowicz, Listy, s. 252–253.
  9. Wróć do odniesienia L. Gomulicki, Czechowicz, [w:] Spotkania z Czechowiczem…, s. 366. .
  10. Wróć do odniesienia R. Holaczuk, Józef Czechowicz – ambasador Lubelszczyzny, [w:] Józef Czechowicz. Od awangardy do nowoczesności, red. J. Święch, Lublin 2004, s. 345–347..
  11. Wróć do odniesienia K.A. Jaworski, W kręgu „Kameny”, s. 167–168. .