Dzwony z bazyliki oo. dominikanów w Lublinie
W bazylice oo. dominikanów pw. św. Stanisława znajdują się trzy dzwony. O ich historii świadczą umieszczone na nich inskrypcje fundacyjne.
Spis treści
[Zwiń]Dzwon duży
„W miejsce zabranych dwóch moich poprzedników w 1941 r. przez niemieckiego okupanta powstałem z dobrowolnych ofiar pobożnych czcicieli Św. Krzyża za rządów ks. biskupa dr Stefana Wyszyńskiego i O. Przeora Teofila Szczureckiego, jako dar wdzięczności za ocalenie kościoła, klasztoru i miasta od groźnych nieszczęść aby głosić cześć i chwałę Boga miłosiernego.
Lublin R.P. 1946 z odlewni L. Felczyński i Sk w Przemyślu” [zachowano oryginalną pisownię – red.].
Po przeciwnej stronie znajduje się wizerunek relikwiarza Drzewa Krzyża Świętego i napis: „W krzyżu cierpienie w krzyżu zbawienie”.
I mały dzwon
„Powołali mnie do życia, pobożni czciciele M. B. Różańcowej oraz młodzież gimnazjalna poświęcająca się Niepokalanemu sercu Bogarodzicy w kościele O. O. Dominikanów w Lublinie. Mario, Królowo polski Błogosław Ojczyźnie Naszej R.P. 1946”.
Po przeciwnej stronie umieszczony jest wizerunek Matki Bożej Różańcowej i napis: „Królowo Różańca módl się za nami”.
II mały dzwon
„Ufundowała mnie zbolała matka po stracie ukochanego syna Józia zamordowanego w 1942 roku. Niech głos mój przenika serce grzesznika. Lublin R. P. 1946”.
Po przeciwnej stronie dzwonu znajduje się wizerunek św. Józefa i napis:
„Imię moje Józef”.