Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Czerwiec 1989 – wybory w Lublinie

Wybory, jakie odbyły się w czerwcu 1989 roku, to jedno z najbardziej przełomowych wydarzeń w powojennej historii Polski. Odbiły się one, podobnie jak i wydarzenia je poprzedzające, szerokim echem nie tylko w kraju, ale i w całej Europie. Były to pierwsze wolne wybory. Wolne, bo mogli w nich startować przedstawiciele opozycji, ale wolne też i dlatego, że Polacy po raz pierwszy po II wojnie światowej mogli swobodnie zadecydować o tym, kto będzie ich reprezentować w parlamencie.

Spis treści

[RozwińZwiń]

Kampania wyborczaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Nie inaczej było i na Lubelszczyźnie. Kampania wyborcza spotkała się nie tylko z dużym odzewem ze strony społeczeństwa. Pozytywne reakcje wzbudziła również wśród przedstawicieli władz, środowisk uczelnianych i prasy lokalnej. Na łamach tej ostatniej swoje poglądy mogli zaprezentować zwolennicy różnych opcji i stronnictw politycznych. Co więcej, ukazało się wiele artykułów mających przybliżyć postanowienia i rozwiązania ordynacji wyborczej i ułatwić obywatelom poruszanie się po gąszczu skomplikowanych procedur. W tym celu uruchomiono nawet specjalną infolinię, przy której zasiadł m.in. prof. dr hab. Andrzej Wąsek z Wydziału Prawa UMCS, będący jednocześnie przewodniczącym Wojewódzkiej Komisji Wyborczej do Senatu. Ponadto, 2 kwietnia 1989 roku przewodniczący Solidarności pracowniczej i rolniczej z Lubelskiego powołali Komitet Obywatelski „Solidarność” Województwa Lubelskiego, przemianowany później przez przewodniczącego Regionu NSZZ „Solidarność” na Komitet Obywatelski Lubelszczyzny. Komitet ten miał się zająć przygotowaniem swoich kandydatów do nadchodzących wyborów. To wszystko uczyniło przebieg kampanii o wiele bardziej swobodnym i wyrównanym.

WynikiBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Do walki o mandaty poselskie i senatorskie w województwie lubelskim stanęli zarówno przedstawiciele koalicji rządzącej, jak również działacze opozycji i członkowie „Solidarności”. Zwycięstwo przypadło zdecydowanie tym ostatnim, którzy zostali wybrani spośród kandydatów do Senatu i do mandatów poselskich przewidzianych dla osób nienależących do partii. Także wśród pozostałych elektów znaleźli się ci, za którymi optowała „Solidarność”, jak chociażby Teresa Liszcz ubiegająca się o stanowisko posła z ramienia ZSL. W pozostałych częściach kraju wyniki wyborów były podobne, jeśli nie identyczne. Ogółem „Solidarność” zdobyła wszystkie ze 161 miejsc w Sejmie przewidzianych dla strony opozycyjnej, a także 99 ze 100 miejsc w Senacie.

Tak ukształtowany Sejm, zwany kontraktowym, zapoczątkował szereg najistotniejszych zmian ustrojowych i politycznych w państwie, które w końcu, po wielu latach, powróciło do swej pierwotnej nazwy – stało się Rzeczpospolitą Polską, w miejsce Polski Ludowej.

Powiązane artykuły

Powiązane osoby

Powiązane wydarzenia

Zdjęcia

Historie mówione

Inne materiały

Słowa kluczowe