Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Anton Lipošćak (1863–1924)

Ostatni generał-gubernator Generalnego Gubernatorstwa Lubelskiego. Swoją funkcję pełnił od marca do listopada 1918 roku.

Spis treści

[RozwińZwiń]

Działalność w Królestwie PolskimBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Anton Lipošćak urodził się 9 kwietnia 1863 roku w Székelyudvarhely (obecnie Odorheiu w Rumunii), w rodzinie wojskowego. Ukończył szkoły wojskowe w Mährisch-Weißkirchen (obecnie Hranice w Czechach) i słynną Terezjańską Akademię Wojskową w Wiener Neustadt. W maju 1914 roku został awansowany na generała-porucznika (odpowiednik generała dywizji) i objął dowództwo 2 dywizji piechoty. W październiku otrzymał Order Żelaznej Korony 2 klasy z dekoracją wojenną, a od niemieckich sojuszników – Krzyż Żelazny 2 klasy. W lipcu 1917 roku został awansowany na generała piechoty, a następnie objął dowództwo nad tzw. grupą Lipošćak przekształconą w październiku 1917 roku w 9 Korpus. Dowodził nim do lutego 1918 roku; w marcu został ostatnim c. i k. generał-gubernatorem Generalnego Gubernatorstwa Lubelskiego. Nowy generał-gubernator urzędował w pałacu Lubomirskich – od 1915 roku siedzibie Cesarsko-Królewskiego Generalnego Gubernatorstwa Wojskowego dla ziem Królestwa Polskiego pod panowaniem austriackim. Lipošćak ustąpił ze stanowiska 3 listopada, kiedy Lublin znalazł się całkowicie w polskich rękach. Rankiem 8 listopada ostatecznie wyjechał z miasta.

Powrót do ChorwacjiBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Po wojnie wrócił do Chorwacji skąd wywodziła się jego rodzina. W Królestwie Serbów, Chorwatów i Słoweńców (SHS) stał się obiektem intryg nowej władzy. Został aresztowany pod zarzutem przygotowywania spisku antypaństwowego i choć w końcu został zwolniony z aresztu, jego przypadek posłużył do prześladowania tych osobistości chorwackiego życia politycznego, którzy byli przeciwni połączeniu ich kraju z Królestwem Serbii. W wyniku tych wydarzeń Lipošćak opuścił SHS i osiedlił się w Wiedniu, gdzie zmarł 24 lipca 1924 roku.