Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Grupa Ogród/Ogród 2

Interwencyjna Grupa Literacka "Ogród 2".

 

Kolejne nazwy grupy:

do I 1975 - Anty"awangardowa" Agencja Wanistów ("AAW")

Interwencyjna Grupa Poetycka "Ogród"

od XI 1976 do V 1979 - Grupa Sztuki Integratywnej "Ogród 2"

od X 1980 - Interwencyjna Grupa Literacka "Ogród 2"

 
Grupa powstała w wrześniu 1974, jej członkowie rekrutowali się spośród laureatów konkursu poetyckiego, zorganizowanego przez redakcję Kameny i Nowego Wyrazu (jego celem było ujawnienie młodych talentów poetyckich Lublina). Założycielami grupy byli: Grzegorz Józefczuk, Lech "Lele" Przychodzki i Sławomir Skop, wówczas studenci związani ze Studium Poezji Współczesnej UMCS; zawiązanie grupy nastąpiło po rozpadzie Studium. Od początku swej działalności grupa stawiła sobie za cel "współdziałanie różnych dziedzin sztuki na rzecz poezji", wśród jej członków byli obok poetów także plastycy, fotograficy, muzycy, aktorzy. Już pod koniec 1974 określano ją jako "interwencyjną" (co wiązało się ze sformułowaniem hasła: "Człowiek, Jasność, Optymalna Obecność"). 
 
Nazwa grupy, autorstwa Przychodzkiego, wywodziła się z określenia "Ogrody równoczesne", zastosowanego do malarstwa Jana Popka. O znaczeniu słowa "Ogród" pisano w Kurierze Lubelskim (1975 nr 57): "[...] w swych założeniach programowych jesteśmy nim. Każdy może do niego wejść i tworzyć. Jak w każdym ogrodzie, tak i my w swoim pielęgnujemy poezję, to znaczy nie tylko ją tworzymy, ale i staramy się znaleźć takie formy artystycznej twórczości, które by ją dopełniały".
 
Do grudnia 1974 grupa działała przy Komitecie Osiedlowym nr 74 w Lublinie, który udostępnił jej lokal i maszynę do pisania, we wrześniu 1975 znalazła oparcie w Komisji Kultury ZW SZSP, a siedzibą "Ogrodu" stał się studencki klub "Arcus" (...) Gdy w 1976 przygotowana przez grupę publikacja "Test na obojętność" nie doszła do skutku, "Ogród" przeszedł pod opiekę RU SZSP przy UMCS i zerwał kontakty z "Arcusem". W listopadzie 1976 zmieniono nazwę na: Grupa Sztuki Integratywnej "Ogród-2".
 
Spotkania autorskie "Ogrodu" od początku miały charakter parateatralnych happeningów poetyckich (z własną scenografią i muzyką); w ich organizowaniu stosowano zasadę "integratywności", tzn. [wspomnianego wcześniej] "współdziałania różnych dziedzin sztuki na rzecz poezji". Wykorzystywano w nich m. in. slajdy, dźwiękowe zapisy muzyczne, stosowano horyzontalny układ tekstu (utwory zapisywano z wykorzystaniem barw na wielometrowych taśmach, rozwieszanych na murach lub rozdawanych wśród uczestników spotkania).
 
 
Grupa nie wiązała się bliżej z żadnym czasopismem; wprawdzie zabiegała o współpracę z Kameną (redakcja pisma była zapraszana na jej imprezy, nie wykazała jednak nimi większego zainteresowania), ogłosiła w tym piśmie tylko dwie kolumny, sporadycznie drukowała w Kurierze Lubelskim i Nowym Wyrazie.
 
"Ogród-2" zaprzestał działalności w maju 1979; ostatni wieczór grupy odbył się 31 maja w Centrum Klubowym Riviera-Remont w Warszawie. W październiku 1980 wznowiła pracę w składzie: Ciesielski, Haponiuk, Kwietniewska, Pietrzela, Przychodzki i Rostek. Fakt ten został ogłoszony przez rozkolportowanie powielonego druku, w którym pisano m. in. "Po okresie przerwy [...] wznawia działalność eks-studencka grupa literacka, znana z propagowania w latach 1974-79 koncepcji kreacji zbiorowej tekstu literackiego, jak też z zajmowania wśród polskich grup poetyckich tzw. nowej fali - pozycji skrajnie lewicowych".
 
 
Źródło:
 
E. Głębicka - "Grupy literackie w Polsce 1945-1980" wyd. Wiedza Powszechna Warszawa 1993
 
 
 

Zdjęcia

Inne materiały

Słowa kluczowe