Droga komunikacyjna biegnąca u podnóża wzgórza staromiejskiego, prowadząca ze Śródmieścia obok Zamku na Kalinowszczyznę. Przed II wojną światową ulica Kowalska łączyła się z ulicą Szeroką.
Artykuły z kategorii "Miejsca"
Doprowadzenie do Lublina w 1878 roku kolei żelaznej, nie tylko usprawniło komunikację z innymi miastami Królestwa, ale i pozwoliło, na rozwój wielu zakładów przemysłowych na terenie miasta. Jednym z nich, był młyn braci Krausse na łąkach pomiędzy Kaliną i Tatarami.
Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ulicy Narutowicza 19.
W 1684 roku na miejscu obecnej kamienicy przy ulicy Krakowskie Przedmieście 25 znajdował się drewniany dom z ogrodem, zwany Zachariaszowskim. W 1826 roku właściciele posesji, rodzina Gałeckich, wybudowali w tym miejscu jednopiętrową kamienicę.
Najwcześniejsza wzmianka o cmentarzu żydowskim na Wieniawie pochodzą z dziewiętnastowiecznego odpisu inwentarza z 1775 roku.
Niemcy utworzyli oficjalnie getto pod koniec marca 1941 roku na terenie historycznej dzielnicy żydowskiej na Podzamczu. Obszar ten już od pierwszych dni okupacji stanowił rejon osiedlania się uchodźców i przesiedleńców żydowskich. Na początku 1940 roku liczba mieszkańców wynosiła ponad 40 000 osób. Przeludnienie, trudności aprowizacyjne, jak również fatalne warunki sanitarno-higieniczne i brak wystarczającej opieki medycznej doprowadziły do pogorszenia się kondycji ludności, a w rezultacie do wybuchu epidemii tyfusu. Pomimo różnych działań podejmowanych przez Judenrat, Żydowską Samopomoc Społeczną (ŻSS) i American Jewish Joint Distribution Committee (Joint), sytuacja nie uległa zasadniczej zmianie do akcji likwidacyjnej w połowie marca 1942 roku.
Ochronka dla Sierot i Starców została utworzona w 1862 roku przez Gminę Wyznaniową Żydowską w celu roztoczenia opieki nad potrzebującymi sierotami i osobami starszymi. Siedzibę zlokalizowano na Starym Mieście przy ulicy Grodzkiej 11. Pod wskazanym adresem placówka funkcjonowała do 24 marca 1942 roku, kiedy Niemcy dokonali jej likwidacji, mordując dzieci i starców.
Obóz pracy przy ulicy Lipowej 7 powstał na początku grudnia 1939 roku z inicjatywy dowódcy SS i policji w dystrykcie lubelskim Odilo Globocnika. Był to najdłużej funkcjonujący obóz pracy na Lubelszczyźnie, w którym początkowo zatrudniono pracowników cywilnych, a od przełomu 1940 i 1941 roku żołnierzy WP pochodzenia żydowskiego. Trzeciego listopada 1943 roku w trakcie akcji „Erntefest” zamordowano wszystkich żydowskich więźniów na terenie KL Lublin (Majdanek). W styczniu 1944 roku obóz, w którym zatrudniono kilkuset więźniów nieżydowskich, stał się filią Majdanka. Istniał do lipca 1944 roku.
Karczma Słupska mieściła się w budynku na rogu ulicy Sowińskiego i Alei Racławickich. Powstała w miejscu restauracji "Pod Fafikiem". Lokal został zamknięty w 2010 roku. Obecnie (2021) znajduje się tu Bioteka, filia Miejskiej Biblioteki Publicznej.
W lecie 1941 roku utworzono w Trawnikach obóz pracy przymusowej, w którym osadzono Żydów pochodzących z dystryktów lubelskiego i warszawskiego, a następnie deportowanych z zagranicy. Funkcjonował on w pobliżu obozu szkoleniowego dla wachmanów. Obóz pracy istniał do listopada 1943 roku, kiedy to na rozkaz Himmlera wymordowano wszystkich więźniów w ramach akcji „Erntefest”.
Esej prof. Władysława Panasa poświęcony Bramie Grodzkiej.
Ulepszając świadomie krajobraz, ulepszasz siebie.
Plac Po Farze może służyć jako studium przypadku dla przyszłego zagospodarowania Podzamcza.
Cegielnia mieściła się na klinie między aleją Kraśnicką i ulicą Nałęczowską (dawna zajezdnia MPK).
Popularna w PRL kawiarnia i palarnia kawy Feliksa Widelskiego. Mieściła się w budynku Teatru im. Osterwy, na rogu ulicy Peowiaków. Dziś (2020) znajduje się tu Teatralna Cafe.
Na obszar przedwojennej nekropolii żydowskiej przy ul. Walecznych (dawniej ul. Unickiej) składały się dwa cmentarze: wyznaniowy i żydowski cmentarz wojenny. Dziś w obrębie przedwojennej nekropolii znajduje się czynny cmentarz żydowski, użytkowany od 1944 r. Teren obecnego cmentarza został wydzielony ze zdewastowanego przedwojennego obszaru grzebalnego, a pod koniec lat 60. przedzielony aleją Andersa. Obecnie czynny cmentarz żydowski oraz cmentarz wojenny znajduje się od strony południowej, a strona północna użytkowana jest jako skwer.
Wydawnictwo działające w latach 1957-1993 (do 1961 Lubelska Spółdzielnia Wydawnicza) z wieloletnią siedzibą przy ulicy Okopowej 7 w Lublinie. Nakładem wydawnictwa ukazywały się przede wszystkim wspomnienia literackie książki z okresu dwudziestolecia międzywojennego, książki związane z Lublinem i Lubelszczyzną, poezja i biografie.
Szkoła żydowska z wykładowym językiem polskim.
Szkoły powszechne i średnie okręgu lubelskiego organizowały w styczniu 1929 r. wielką wystawę szkolną. Wybrano wówczas część eksponatów wystawowych, które są zaczątkiem stałego muzeum szkoły powszechnej w Lublinie. Ośrodek "Brama Grodzka – Teatr NN" chce kontynuować tę inicjatywę, jaka zrodziła się w okresie dwudziestolecia międzywojennego w lubelskim środowisku szkolnym, a która wówczas nie została zrealizowana.
W tym miejscu prezentujemy szkoły lubelskie, które są kontynuacją szkół przedwojennych poprzez budynek, typ, numer czy patrona. Mamy nadzieję, że jest to pierwszy krok w kierunku utworzenia "Muzeum Szkoły w Lublinie".