Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ulicy Szerokiej 2. Obecnie adres nie istnieje.
Artykuły z kategorii "Dzielnice i ulice Lublina"
Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ulicy Szerokiej 1. Obecnie adres nie istnieje.
XVIII wiek dla społeczności żydowskiej w Lublinie to trudny czas. Wojny, pożary epidemie zmniejszały potencjał i znaczenie miasta co pogłębiło ogólne zubożenie mieszkańców wszystkich wyznań.
Napięcia społeczne w sferze religijnej i gospodarczej przełożyły się na konflikty gospodarcze i konkurencję między chrześcijanami a Żydami oraz na walkę o prawo mieszkania w centrum miasta.
Nie jest to bynajmniej ulica, którą dzisiejsi mieszkańcy miasta nazywają Podzamczem, a ciągnąca się od trasy W–Z w stronę ulicy Unickiej. Dzisiejsza ulica Podzamcze przed II wojną światową nazywała się Franciszkańska. Natomiast dawna ulica Podzamcze znajdowała się u podnóża południowego stoku wzgórza zamkowego i dzisiaj jedynym po niej śladem jest ścieżka, którą można spacerować, obserwując Stare Miasto, a bezpośrednio przed sobą mając błonia, na których odbyły się turnieje i pokazy rycerskie. Prawdopodobnie mało kto, oglądając wówczas te pokazy, mógł sobie wyobrazić, że jeszcze nie tak dawno temu teren ten był gęsto zabudowany i znajdowały się tutaj aż dwie ulice – Podzamcze i Krawiecka.
Przeglądając uważnie dzisiejsze plany Lublina, można znaleźć i obecnie nazwę ulicy Zamkowa. Tych Państwa, którzy nie posiadają najnowszych planów naszego miasta, informuję, że dzisiejsza ulica Zamkowa jest jedynie asfaltową ścieżką ciągnącą się po stoku wzgórza zamkowego, mniej więcej po środku wyremontowanych schodów, prowadzących do wejścia na Zamek.
Ulicę tę wytyczono w XVI wieku z myślą o umiejscowieniu przy niej najważniejszych instytucji żydowskich. To tutaj stała największa żydowska budowla Lublina – Wielka Synagoga Maharszala. Ulica Jateczna została zniszczona przez hitlerowców podczas drugiej wojny światowej.
Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ul. Dolnej Panny Marii 50. Obecnie nieruchomość pod tym adresem nie istnieje.
Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ulicy Szerokiej 5. Obecnie adres nie istnieje.
Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ulicy Szerokiej 4. Obecnie adres nie istnieje.
Gdy mówimy o żydowskim Lublinie, mamy na myśli przede wszystkim Podzamcze – dzielnicę żydowską usytuowaną w sąsiedztwie Starego Miasta, wokół wzgórza zamkowego. Właśnie tutaj, w miejscu pierwotnego osadnictwa żydowskiego znajdowało się największe skupisko lubelskich Żydów.
Ulica Szeroka, zwana też Żydowską, stanowiła centrum nieistniejącej już dzielnicy żydowskiej na Podzamczu. Przebiegała ona w miejscu dzisiejszego placu Zamkowego i dochodziła do ulicy Ruskiej w pobliżu cerkwi. Jedyną pozostałością po niej jest studzienka wodociągowa, która stoi na placu manewrowym dworca PKS.
Pierwsze wzmianki dotyczące ulicy Złotej pochodzą z początków XVI wieku. Do XVIII wieku ulica funkcjonowała pod nazwą „Dominikańska” i „Do Kościoła św. Stanisława”.
Dzielnica Lublina znajdująca się w północno-zachodniej części miasta. Pierwotnie wieś należąca między innymi do rodzin Lubomelskich, Tarłów, Leszczyńskich, następnie miasteczko, w 1916 roku włączone w administracyjny obszar miasta Lublina. Na Wieniawę od wschodu prowadziły ulice: Czechowska, Stanisława Leszczyńskiego, od południa – aleja Długosza, od północy zaś ulica Snopkowska.
Ulicę wytyczono na przełomie XVI i XVII wieku po wewnętrznej linii murów miejskich, a na tyłach przytykającej do niej zabudowy. Ulica miała na początku charakter drogi dojazdowej, gospodarczej, który później zmienił się na mieszkalny i handlowy. Jezuicka swą parzystą i nieparzystą numerację domów rozpoczyna od ulicy Bramowej, a kończy przechodnią kamienicą u zbiegu z ulicą Dominikańską. W połowie przecina ją ulica Teodora Gruella z wylotem na Rynek z jednej strony, z drugiej przez Wieżę Trynitarską na plac katedralny.
Uliczka zlokalizowana na Starym Mieście w Lublinie, łącząca ulicę Grodzką i plac Po Farze z placem Rybnym.
Ulica biegnąca od ulicy Grodzkiej w kierunku Olejnej.
Krótka uliczka łącząca plac Rybny i ulicę Rybną z ul.Lubartowską, powstała jako ciąg komunikacyjny pod koniec XIX wieku, po wyburzeniu budynków od ulicy Lubartowskiej.
Ulica Grodzka jest jedną z najbardziej oryginalnie zachowanych ulic Lublina. Zarówno jej przebieg, jak i nazwa nie zmieniły się od czasów średniowiecza. W połowie swej długości ulica otwiera się na plac Po Farze, w przedłużeniu zaś w kierunku Śródmieścia wybiega na Rynek i ulicę Bramową zamkniętą Bramą Krakowską. Zachowana w autentycznej formie szerokość ulicy w stosunku do innych była dyktowana jej pierwotną funkcją (dawny szlak handlowy). Ulica została wybrukowana pod koniec XVIII wieku z polecenia Komisji Dobrego Porządku.
Z jednej strony wychodzi na Rynek, z drugiej została przedłużona schodami opadającymi w dół ku ulicy Kowalskiej. Ulica Rybna w układzie urbanistycznym średniowiecznego Lublina, podobnie jak inne ulice przyrynkowe, powstała w zależności z formą Rynku. Posiadała duże znaczenie handlowe na przestrzeni XV i XVI wieku ze względu na usytuowanie przy niej placu Rybnego.