Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Zamojska 47 w Lublinie

Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ul. Zamojskiej 47.

Spis treści

[RozwińZwiń]

LokalizacjaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Numer hipoteczny: 664

Numer przed 1939: Zamojska 47

Numer obecny: Zamojska 47

FunkcjeBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Budynki zarówno przed II wojną światową jak i obecnie pełnią funkcję handlową.

KalendariumBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

1894 - Rozpoczęcie użytkowania trzech szop na terenie posesji.

29 września 1930 - Podanie Anny Wojdalińskiej do Zarządu Miejskiego, Wydział Budowlany o wydanie pozwolenia na przeprowadzenie remontu: naprawy dachu, krokwi, szalówki w drewnianym budynku na terenie posesji, w którym wcześniej istniał cyrk, teatr i kino.

29 listopada 1931 - Podanie Mojżesza Rozenberga do Zarządu Miejksiego, Wydział Budownictwa o wydanie zezwolenia na powadzenie składu drewna na posesji przy ul. Zamojskiej 47 (dawna 43) oraz na przeniesienie szop w inne miejsce na tej samej parceli. Prośba wiązana jest ze zgodą Rozenberga na wybudowanie drogi prowadzącej do kina przechodzacej przez część posesji.

31 października 1931 - Zarząd Miejski, Wydział Budowlany wydaje zgodę Mojżeszowi Rozenbergowi na zmianę usytuowania szop oraz na prowadzenie składu drewna.

16 kwietnia 1935 - Protokół z oględzin przy Zamojskiej 47 stwierdzjący wybudowanie drewnianej szopy w zbyt bliskim sąsiedztwie od sąsiada.

27 kwietnia 1935 - Prośba Mojżesza Rozeberga do Zarządu Miejskiego, Wydział Budownictwa o zdjęcie pieczęci z poddasza.

20 maja 1935 - Zawiadomienie Mojżesza Rozenberga do Zarządu Miejskiego, Wydział Budownictwa o przestawieniu parkanu na własny koszt w zw. ze zmiana regulacji ulicy.

5 lipca 1935 - Prośba Mojżesza Rozeberga do Zarządu Miejskiego, Wydział Budownictwa o zalegalizowanie wybudowanej szopy.

18 lipca 1935 - Prośba Mojżesza Rozenberga do Prezydenta Lublina o zdjęcie pieczęci z szopy.

16 września 1935 - Prośba Mojżesza Rozeberga do Zarządu Miejskiego, Wydział Budownictwa o uchylenie zarządzenia i zwonienie od obowiązku wymurowania muru ogniochronnego.

3 luty 1936 - Elektrownia Miejska informuje Wydział Budownictwa o konieczności przebudowy przyłączy elektrycznych do budek, gdyż dotychczasowe są niezgodne obowiązującymi przepisami.

14 luty 1936 - Ankieta.

18 lutego 1936 - Wydział Przemysłowy prosi Wydział Budownictwa o wyjasnienie przyczyny wyłączenia dopływu prądu do nieruchomości Zofii Wojdalińskiej przy ul. Zamojskiej 47.

24 luty 1936 - Wojewoda Lubelski wzywa Moszka Rozeberga do wykoania muru przu granicy z sąsiadem.

Marzec 1936 - Odwołanie Stanisława Praczyka od decyzji Zarządu Miejskiego o opróżnieniu budynku i prośba o odroczenie wykonania nakazu.

Marzec 1936 - Odwołanie Zelmana Glancszpigla od decyzji Zarządu Miejskiego o opróżnieniu budynku i prośba o odroczenie wykonania nakazu.

6 marzec 1936 - Odwołanie Arona Fruchtmana od decyzji Zarządu Miejskiego o opróżnieniu budynku i prośba o odroczenie wykonania nakazu.

Marzec 1936 - Odwołanie Hersza Gołąba od decyzji Zarządu Miejskiego o opróżnieniu budynku i prośba o odroczenie wykonania nakazu.

16 marca 1936 - Odwołanie Joska Elefanta od decyzji Zarządu Miejskiego o opróżnieniu budynku i prośba o odroczenie wykonania nakazu.

14 maja 1936 - Wojewoda Lublelski nie uwzględnia od decyzji Zarządu Miejskiego o opróżnieniu o usunięciu budki, która szpeci ulicę.

14 maja 1936 - Wojewoda Lublelski nie uwzględnia odwołania Zofii Wojdalińskiej i podtrzymuje decyzję o usunięciu budki szpecącej ulicę.

10 lipca 1936 - Wezwanie Zarządu Miejskiego za pośrednictwem noratiusza Marjana Krzywca do zaniechania usunięcia budek drewnianych należacych do Zofii Wojdalińskiej i Piotra Wojdalińskiego pod rygorem wynagrodzenia szkód i strat.

12 sierpnia 1936 - Zarząd Miejski uchwala ddecyzję o postawieniu nowych budek na nieruchomości przy ul. Zamojskiej 47 i 49 wraz z rozpisaniem przetargu.

8 października 1936 - Zarząd Miejeski decyduje o wybudowaniu pięciu sklepów na terenie posesji należącej do Zofii Wojdalińskije oraz dwóch sklepy na terenie Jana Wojdalińskiego. Jednocześnie decyduje o tym, że Zofia Wojdalińskia będzie otrzymywać 50% z uzyskanych wpływów.

5 stycznia 1937 - Ankieta wypełniona przez Helenę Wojtkowską.

3 czerwca 1938 - Pismo Rozenberga do Wydziału Budownictwa informujące, że jest wyłącznym dzierżawcą nieruchomości i nie jest uprawniony do wykonania poleceń naruszających prawo własności włascicielki - Heleny Wojtkowskiej. 

2 lipca 1940 - Karta Realności wypełniona przez Zofię Wojdalińską.

HistoriaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

W 1904 roku na placu przy ul. Zamojskiej 47 zostały postawione trzy drewniane szopy, które były wykorzystywane do celów handlowych. Właścicielka, Zofia Wojdalińska, dzierżawiła plac Mojżeszowi Rozenbergowi, który prowadził skład drewna. W latach 30. Zarząd Miejski postanowił wyregulwać ulicę Zamojską i wyremontować drogę do teatru miejskiego i zadecydował o usunięciu drewnianych szop usytuowanych przy Zamojskiej 47 i 49, które wychodziły poza linię regulacyjną. W ramach rekompensaty Zarząd Miasta wybudował nowe, murowane lokale hadlowe, które zostały nieznacznie przesunięte w głąb działki. Z zachowanych dokumentów wiadomo, że budyki należały do miasta, ale właścicielka parceli - Zofia Wojdalińska otrzymywała 50% z utargu. Obecnie na parceli znajduje się 3 kondygnacyjny budynek z przenaczeniem na cele handlowe.  

Właściciel

Zofia Eufemia Wojdalińska, wyzn. rzym.-kat., zam. ul. Rusałka 3 oraz Helena Wojtowska, córka Adama.

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Akta nieruchomości położonej w Lublinie przy ul. Zamojskiej 47, APL, sygn. 5954.

Księga adresowa Polski, 1929.