Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Uchanie - architektura drewniana

Spis treści

[RozwińZwiń]

Prawa miejskieBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Pierwsza wzmianka o Uchaniach pochodzi z 1205 roku, następna z 1434 określa je wieś włączoną do parafii Kumów. Lokacja miasta na prawie magdeburskim miała miejsce w 1484 roku staraniem Pawła Jasieńskiego. Status miasta Uchanie straciły w 1869 r.

Domy podcienioweBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Miasto posiadało kwadratowy rynek przecięty traktem handlowym Lublin-Włodzimierz. Do II wojny światowej pierzeje rynku zachowały drewnianą zabudowę podcieniową typu kalenicowego, gdzie domy ściśle do siebie przylegały. Taki stan rzeczy notuje fotografia z 1939 roku. Drewniane domy posiadały charakterystyczne zdobienia architektoniczne.
Do dziś zachował się dom z podcieniem wspartym na trzech drewnianych słupach, usytuowany szczytem do ulicy, z podcieniem otoczonym drewnianą balustradą [1].
W 1860 roku Uchanie liczyły 122 domy drewniane [2].

 

Opracowanie: Paulina Kowalczyk

 

Tekst powstał w ramach projektu "Architektura drewniana miasteczek Lubelszczyzny" realizowanego przez Stowarzyszenie Panorama Kultur dzięki wsparciu finansowemu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
 

PrzypisyBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

1. E. Przesmycka, Lubelszczyzna. Wielokulturowość osadnictwa, budownictwa i architektury, Lublin 2008, s. 95.

2. Tamże, tabela s. 61-62.

 

 

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Górak J., Podcieniowa zabudowa miasteczek Lubelszczyzny, Zamość 1996.
Przesmycka E., Lubelszczyzna. Wielokulturowość osadnictwa, budownictwa i architektury, Lublin 2008.