Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Pałac Ordynacki w Lublinie

Swój obecny wygląd kamienica zawdzięcza dziewiętnastowiecznej przebudowie. Należała do zespołu kilku pałaców Na Korcach, które stawiano w XVIII wieku jako czasowe rezydencje dla bawiących na sądach trybunalskich możnych właścicieli. Od około 1889 roku do początku XX wieku mieścił się tu Hotel Wiedeński.

Spis treści

[RozwińZwiń]

HistoriaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Został zbudowany na przełomie XVII i XVIII wieku. Był własnością Jabłonowskich i Sapiehów. Na początku XIX wieku nazywany pałacem Pobiskupim, ponieważ przez pewien czas stanowił majątek kapituły lubelskiej. Obiekt przynależał również do dóbr rządowych. Udostępniono go Towarzystwu Kredytowemu Ziemskiemu, które użytkowało pałac do 1876 roku. Następnie pałac sprzedano Żydowi Zysiowi Welczerowi, który ulokował w nim Hotel Wiedeński. Pałac pozostawał w rękach rodziny Welczerów i ich spadkobierców do 1945 roku. Od 1946 roku właścicielami nieprzerwanie jest rodzina Ćwiklińskich.

LokalizacjaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

ul. Królewska 13

ArchitektBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Nieznany

BryłaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Budynek czterokondygnacyjny z dachem dwuspadowym. W oficynach dach jednospadowy.

Materiał i konstrukcjaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Budowla murowana z kamienia i cegły na zaprawie wapienno-piaskowej, otynkowana. Sklepienia krzyżowe lub kolebkowe z lunetami. Więźba dachowa drewniana z drewna sosnowego, na niej dach z blachy ocynkowanej. Schody i parkiety wewnątrz drewniane, głównie sosnowe, dębowe i bukowe.

ElewacjeBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Elewacja frontowa z potężnym cokołem wysokości pierwszej kondygnacji. Ryzalit w wielkim porządku zwieńczony tympanonem. W podziale architektonicznym ściany możemy wyróżnić pilastry gładkie zakończone głowicami jońskimi. Nad nimi belkowania i gzyms koronujący. Okna drugiej kondygnacji posiadają naczółki. Oficyny pałacu nie posiadają szczególnych walorów wystroju architektonicznego muru zewnętrznego.

WnętrzeBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Bez wyraźnych wartości stylowych.

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Koziejowski W., Pałac Ordynacki, Lublin 1991. Archiwum WUOZ, sygn. 196.