Pałac Ordynacki w Lublinie
Swój obecny wygląd kamienica zawdzięcza dziewiętnastowiecznej przebudowie. Należała do zespołu kilku pałaców Na Korcach, które stawiano w XVIII wieku jako czasowe rezydencje dla bawiących na sądach trybunalskich możnych właścicieli. Od około 1889 roku do początku XX wieku mieścił się tu Hotel Wiedeński.
Spis treści
[Zwiń]Historia
Został zbudowany na przełomie XVII i XVIII wieku. Był własnością Jabłonowskich i Sapiehów. Na początku XIX wieku nazywany pałacem Pobiskupim, ponieważ przez pewien czas stanowił majątek kapituły lubelskiej. Obiekt przynależał również do dóbr rządowych. Udostępniono go Towarzystwu Kredytowemu Ziemskiemu, które użytkowało pałac do 1876 roku. Następnie pałac sprzedano Żydowi Zysiowi Welczerowi, który ulokował w nim Hotel Wiedeński. Pałac pozostawał w rękach rodziny Welczerów i ich spadkobierców do 1945 roku. Od 1946 roku właścicielami nieprzerwanie jest rodzina Ćwiklińskich.
Lokalizacja
ul. Królewska 13
Architekt
Nieznany
Bryła
Budynek czterokondygnacyjny z dachem dwuspadowym. W oficynach dach jednospadowy.
Materiał i konstrukcja
Budowla murowana z kamienia i cegły na zaprawie wapienno-piaskowej, otynkowana. Sklepienia krzyżowe lub kolebkowe z lunetami. Więźba dachowa drewniana z drewna sosnowego, na niej dach z blachy ocynkowanej. Schody i parkiety wewnątrz drewniane, głównie sosnowe, dębowe i bukowe.
Elewacje
Elewacja frontowa z potężnym cokołem wysokości pierwszej kondygnacji. Ryzalit w wielkim porządku zwieńczony tympanonem. W podziale architektonicznym ściany możemy wyróżnić pilastry gładkie zakończone głowicami jońskimi. Nad nimi belkowania i gzyms koronujący. Okna drugiej kondygnacji posiadają naczółki. Oficyny pałacu nie posiadają szczególnych walorów wystroju architektonicznego muru zewnętrznego.
Wnętrze
Bez wyraźnych wartości stylowych.
Literatura
Koziejowski W., Pałac Ordynacki, Lublin 1991. Archiwum WUOZ, sygn. 196.
