Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ochronka, Krawiecka 41, Lublin

W latach 1932–1939 w domu przy ul. Krawieckiej 41 mieściło się przedszkole dla dzieci o nazwie Ochronka przychodnia – Ognisko, którą opiekował się Związek Kobiet Żydowskich. Na czele ochronki stała Bela Dobrzyńska – znana w mieście działaczka społeczna, której głęboko na sercu leżała bieda i niedożywienie najbiedniejszych żydowskich dzieci.

Przedszkole zajmowało dwa duże pomieszczenia i kuchnię. Jedna sala służyła dzieciom do zabaw, druga jako jadalnia i sala do nauki. Przedszkole było przeznaczone dla dzieci żydowskich, chłopców i dziewczynek w wieku od półtora roku do siedmiu lat. W ochronce przebywało codziennie blisko siedemdziesiąt dzieci, które spędzały tam siedem godzin dziennie. Słuchały bajek, uczyły się i odpoczywały. W przedszkolu przez trzy, cztery godziny prowadzone były zajęcia z robótek ręcznych, śpiewu, rysunku i gimnastyki. Pozostały czas przeznaczony był na zabawę: kręgle, łamigłówki, loteryjki obrazkowe. Dzieci mogły tu zjeść ciepłe, pożywne posiłki, na co nie mogły liczyć w domu. Często też w ochronce rozdawano odzież oraz zabawki do domu. Rodzice ponosili jedynie niewielkie koszty utrzymania dzieci w Ognisku. Przeważnie były to symboliczne opłaty za posiłki.

Niestety przedszkole nieustannie borykało się z kłopotami finansowymi. Niewielkie kwoty wpłacane przez rodziców nie wystarczały na utrzymanie ochronki, a dotacje ze strony miasta były bardzo skromne. Na początku 1939 roku przedszkole zostało przeniesione na ulicę Złotą 2. Po wybuchu II wojny światowej zostało zamknięte, a dzieci podzieliły los wszystkich mieszkańców dzielnicy.

Powiązane mapy

Zdjęcia

Historie mówione

Inne materiały

Słowa kluczowe