Nowa 17 w Lublinie (obecnie Lubartowska 19)
Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ulicy Nowej 17, dzisiejszej Lubartowskiej 19.
Spis treści
[Zwiń]Lokalizacja
Dawny numer policyjny: -
Numer hipoteczny: 656
Numer przed 1939: Nowa 17
Numer po 1944: -
Numer obecny: Lubartowska 19
Nowa 17 na mapie Lublina z 1928 roku
Nowa 17 na panoramie lubelskiej z lat 30-tych XX wieku
Funkcje
Lokale handlowe i rzemieślnicze w latach 1918-1941
Inspekcja Budowlana miasta Lublina 1926 — 1950, sygn. 3309
sklep obuwniczy,
fabryka cukrów,
galanteria,
materiały piśmienne,
Ezra Halckiener - wytwórnia wafli
Aron Jeleniewicz - wytwórnia czapek
Księga Adresowa Polski, 1928 r.
Bergzel Ruchla - artykuły spożywcze
Cygelman Lejb - manufaktura
Micenmacher Józef - czapki
Wartski Icek - artykuły spożywcze
Historia budynku
Właściciele
1915 - Rozenfarb i Sztatm.
dane z 1937 - Frajdla i Sura Wajsbrodt
Lista osób narodowości żydowskiej opłacających podatek na rzecz Gminy Wyznaniowej Żydowskiej - 1928, 1930, 1936
1. Cygelman Lejb - zawód: handlowiec - adres: Nowa 17 - suma: 50 (w 1930: 100)
Historia budynku
(Inspekcja Budowlana miasta Lublina 1926 — 1950, sygn. 3309)
Kamienica, w której w latach 20 i 30-tych XX wieku mieszkali przodkowie Nimroda Ariava, mieściła się przy ul. Nowej pod numerem 17. Została wybudowana na początku XIX wieku. W roku 1937, z którego zachowały się materiały archiwalne dot. kamienicy, budynek należał do sióstr Frajdli i Sury Wajsbrodt. W ich imieniu kamienicą zarządzał Josef Wajsfeld, zamieszkały przy ul. Grodzkiej 14. Kamienica przy Nowej 17, była budowlą dwupiętrową, wybudowaną z cegły, z przeznaczeniem na cele mieszkalne. Posiadała dwie klatki schodowe - główną i boczną. W skład posesji wchodziło także obszerne osiemdziesięciometrowe podwórze z brukowaną nawierzchnią. Budynek składał się z siedemnastu odrębnych lokali mieszkalnych — ośmiu mieszkań jednopokojowych, pięciu mieszkań z dwoma pomieszczeniami i czterech lokali trzypokojowych, oraz pomieszczeń gospodarczych usytuowanych na parterze. Cała kamienica zaopatrzona była w oświetlenie elektryczne, wodociągi i kanalizację. Mimo deklaracji właścicieli, przeznaczenia budynku tylko do celów mieszkalnych, na parterze kamienicy mieściło się osiem sklepów — m. in. „Fabryka Cukrów", „Galanteria", „Materiały piśmienne", „Wytwórnia wafli" - Ezry Halckiener, „Wytwórnia czapek" - Arona Jeleniewicza oraz sklep obuwniczy.
We wrześnie 1939 roku, w wyniku prowadzanych działań wojennych, część kamienicy uległa zniszczeniu, a jej lokatorzy zmuszeni byli sami starać się o środki finansowe do jej odbudowy i remontu. Z tego okresu pochodzi podanie napisane przez Matlę Rajzlę Cygielman (matkę Nimroda Ariava), pełnomocnika właścicielek kamienicy, skierowane do Wydziału Budownictwa Urzędu Miasta, z prośbą o uzyskanie pozwolenia na przeprowadzenie remontu w zniszczonych pomieszczeniach. Remont wnętrza budynku nie został jednak zrealizowany. Dopiero w 1946 roku kamienica przy ul. Nowej 17 została całkowicie przebudowana, zmienił się wewnętrzny układ lokali mieszkalnych oraz wygląd fasady frontowej.
Opis budynku
Inspekcja Budowlana miasta Lublina 1926 — 1950, sygn. 3309
Rodzaj budynku: budynek z cegły
Liczba mieszkań: 17, w tym:
- 8 mieszkań 1- pokojowych
- 5 mieszkań 2-pokojowych
- 4 mieszkania 3 - pokojowe
Lokale gospodarcze
Liczba pięter: 2
System wodociągowo-kanalizacyjny: wodociąg i kanalizacja
Oświetlenie: elektryczne
Klatka schodowa: główna i boczna
Materiały ikonograficzne
Fotografie przedwojenne
Nowa 17, autor: Stefan Kiełszna, 1938, własność: Jerzy Kiełsznia
Nowa 17, autor: Stefan Kiełszna, 1938, własność: Jerzy Kiełsznia
Nowa 17, autor: Stefan Kiełszna, 1938, własność: Jerzy Kiełsznia
Literatura
Inspekcja Budowlana miasta Lublina 1926 — 1950, sygn. 3309
Księga Adresowa Polski 1928 r.
