Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Miła 3 w Lublinie

Historia nieruchomości zlkoalizowanej w Lublinie przy ulicy Miła 3.

Spis treści

[RozwińZwiń]

LokalizacjaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Działka położona we wschodnim odcinku ul. Miłej, po północnej stronie ulicy. Przy północnej granicy parceli znajduje się dwupiętrowa oficyna mieszkalna, do której od południowego-wschodu przylega jednopiętrowa oficyna przylegająca do budynku przy ul. Zamojskiej 39.

Dawny numer policyjny: 257i, 257w

Numer hipoteczny: 1094

Numer obecny: Miła 3

FunkcjeBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Budynek mieszkalny. Na parterze istniała pierwotnie fabryka bryczek i powozów. Obiekt administrowany przez Zarząd Nieruchomości Komunalnych.

KalendariumBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

XIX/XX w. – parcelacja majątku Dziewulskich

1908 – wydzielenie nowych działek i wytyczenie ul. Miłej (zwanej ówcześnie „Nową ulicą”)

luty 1914 – Czesław Dziewulski sprzedaje działkę Piotrowi Paszkowskiemu i Leonardowi Janocińskiemu

kwiecień 1914 – podanie o pozwolenie na budowę dwukondygnacyjnej oficyny

1917 – zasiedlenie oficyny

1919 – przebudowa oficyny

okres międzywojenny – rozbudowa oficyny i budowa kolejnych obiektów

lata 20. XX wieku – budowa jednopiętrowej oficyny przy wschodniej granicy parceli, użytkowanej od 1924 roku

1918 – Paszkowski spłaca Janocińskiego i zostaje samodzielnym właścicielem całej parceli

1928 – projekt nadbudowy drugiego piętra

1934 – rozpoczęcie użytkowania trzeciej, parterowej, oficyny na terenie działki

1941 – nieruchomość dziedziczą dzieci Paszkowskiego

po 1945 – nieruchomość przechodzi na własność Skarbu Państwa

2003 – remont więźby dachowej i pokrycia dachowego

ArchitektBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

W 1928 roku architekt Tadeusz Witkowski wykonał projekt nadbudowy drugiego piętra nad jednopiętrową oficyną z lat 20. XX wieku.

HistoriaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Działka powstała na skutek parcelacji większego terenu należącego do rodziny Dziewulskich. W 1914 roku Czesław Dziewulski sprzedał działkę za 4000 rubli Piotrowi Paszkowskiemu i Leonardowi Janocińskiemu (od 1918 roku jedynemu właścicielowi działki).

Na terenie działki znajdowały się trzy budynki.

W 1914 r. Paszkowski wystąpił o pozwolenie na wybudowanie na działce dwukondygnacyjnej oficyny. Miał to być budynek na planie litery „L”, z oficyną mieszkalną od północy. Od południowego-wschodu do budynku miało przylegać skrzydło, w której umieszczono klatkę schodową i kuźnię. Od zachodniej strony granicy działki pobudowano drewniane budynki gospodarcze – komórki. Oficyna posiadała jednotraktowy, wielodzielny układ wnętrza. Pomieszczenia parteru dostępne były trzema wejściami usytuowanymi w elewacji frontowej. W narożu budynku znajdowały się schody prowadzące na galerię, z której dostępne były pomieszczenia mieszkalne znajdujące się na piętrze.

Oficyna powstała w latach 20. XX wieku i rozebrana po II wojnie światowej, pierwotnie posiadała jedno piętro. W 1928 r. nadbudowano drugie, o układzie wnętrza analogicznym do pierwszego piętra.

Oficyna sprzed 1934 r. nie zachowała się do dziś.

MieszkańcyBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Mieszkańcy nieruchomości według zawodu w 1940 roku

Pracownicy umysłowi 1 (na parterze), 4 (na piętrze), 4 (w budynku frontowym), 1 (w oficynie).

Robotnicy 1 (na parterze), 1 (w oficynie).

Kupcy i przemysłowcy 3 (na parterze), 1 (na piętrze), 2 (w budynku frontowym), 2 (w oficynie).

Rzemieślnicy 4 (na parterze), 1 (na piętrze), 3 (w budynku frontowym), 2 (w oficynie).

Lokatorzy według wyznania, płci i wieku w 1940 roku

Ogólna ilość mieszkańców 51

Chrześcijan 44

Żydów 7

Mężczyzn 17

Kobiet 17

Dzieci do lat 6 włącznie 5

Dzieci do lat 7-18 włącznie 12

OpisBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Oficyna główna (północna) to dwupiętrowy budynek założony na planie litery „L”, z krótkim ramieniem północno-wschodnim, do którego przylega jednopiętrowa oficyna boczna wzniesiona na planie prostokąta, z elewacją podwórzową artykułowaną ryzalitem.

Frontowa elewacja oficyny północnej posiada 3 kondygnacje i 7 osi. We wschodnim narożu usytuowano schody na galerię we wschodniej części pierwszego piętra elewacji. Elewacja od strony ulicy zwieńczona parawanową ścianką maskującą pulpitowy dach. Elewacja zachodnia posiada wydatny ryzalit.

WnętrzeBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Według ankiety z 1936 r. w trzech istniejących wówczas budynkach znajdowało się łącznie 7 mieszkań po 2 pokoje z kuchnią, 3 mieszkania jednopokojowe z kuchnią oraz 3 mieszkania jednoizbowe.

Zachowana do dziś główna oficyna posiada jednotraktowy, wielodzielny układ wnętrza. Mieszkania ulokowane w części parterowej są dostępne z podwórza, mieszkania na piętrach oficyn bocznych – przez zewnętrzne schody znajdujące się w północno-wschodnim narożu oraz przez wewnętrzną klatkę schodową w północnej oficynie, jak również przez klatkę schodową w oficynie wschodniej.

W 2004 roku odnotowano istnienie w pomieszczeniach drewnianych, deskowych podłóg i zachowaną częściowo drewnianą stolarkę drzwiową i okienną. Pomiędzy pierwszym a drugim piętrem znajdowała się drewniana klatka schodowa.

OtoczenieBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Charakterystyczną cechą pierwotnego zagospodarowania działki było ulokowanie głównego budynku mieszkalnego na zamknięciu działki. Front parceli zajmowało podwórze z pozostałą zabudową.

Karta realności z 1940 r., oprócz 3 wymienionych oficyn, odnotowuje niewielką oficynę usytuowaną równolegle do ulicy, we frontowej części podwórza – prawdopodobnie drewniany dom dozorcy. Obiekt będący w bardzo złym stanie technicznym wkrótce rozebrano. Na terenie działki znajdowały się także drewniane budynki gospodarcze – komórki i nieużytkowana studnia.

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

B. Stanek-Lebioda, Lublin, Oficyna ul. Miła 3, Rozpoznanie historyczne i konserwatorskie, Lublin 2004, mps WUOZ w Lublinie, sygn, 17639.

Akta nieruchomości położonej w Lublinie przy ul. Miłej 3, APL, sygn. 3082.

Domowa książka meldunkowa miasta Lublina ul. Miła nr 3 lok. 1-2a; 3-7; 9-14; Zespół: 35/22/0 Akta miasta Lublina » Seria: 12 KSIĘGI MELDUNKOWE MIESZKAŃCÓW MIASTA LUBLINA [1873-]1930-1950[-1960] » Jednostka:1094; APL.

Powiązane miejsca

Zdjęcia

Słowa kluczowe