Łęczna – architektura drewniana

Prawa miejskieBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Najstarszą wzmianką o Łęcznej jest zapis z 1350 roku mówiący o istnieniu parafii. Lokacja miasta miała miejsce w 1467 roku na mocy zezwolenia Kazimierza Jagiellończyka uzyskanego przez Jana Tęczyńskiego.

Domy podcienioweBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Rozwój miasta zaowocował powstaniem drugiego i trzeciego rynku. Wkrótce Łęczna stała się ośrodkiem słynącym z targów bydła i koni.
Napływ ludności zainteresowanej targami wymógł powstanie licznych zajazdów, które wraz z domami podcieniowymi stanowiły dawną zabudowę miasta. Architektura ta uległa zniszczeniu w pożarach z lat 1870, 1915 i 1939.
W mieście zachował się dwutraktowy dom podcieniowy z poł. XIX w, pierwotnie mieszczący od frontu dwa sklepy. Podcień tworzy wysunięty wzdłuż elewacji frontowej dach wsparty pierwotnie na drewnianych słupach [1].

 

Opracowanie: Paulina Kowalczyk

 

Tekst powstał w ramach projektu "Architektura drewniana miasteczek Lubelszczyzny" realizowanego przez Stowarzyszenie Panorama Kultur dzięki wsparciu finansowemu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

PrzypisyBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

1. E. Przesmycka, Lubelszczyzna. Wielokulturowość osadnictwa, budownictwa i architektury, Lublin 2008, s. 88.

 

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Górak J., Podcieniowa zabudowa miasteczek Lubelszczyzny, Zamość 1996.
Przesmycka E., Lubelszczyzna. Wielokulturowość osadnictwa, budownictwa i architektury, Lublin 2008.