Kultura w Lublinie po 1944
Portal internetowy „Kultura Lublina po 1944" w multimedialny sposób przedstawia życie kulturalne na przestrzeni kilkudziesięciu ostatnich lat.
Spis treści
[Zwiń]Informacja o projekcie
Projekt edukacyjno-popularyzatorski o charakterze dokumentacyjnym „Kultura Lublina po 1944" to próba zachowania w pamięci i przedstawienia życia kulturalnego Lublina. Opowieść o kulturze Lublina powstaje na podstawie dokumentów, prac naukowych, fotografii, a także nagrań osób związanych z życiem kulturalnym miasta.
Opowieść o kulturze Lublina wciąż nie jest kompletna. Ciągle zbieramy i opracowujemy różne materiały, rozproszone historie, starając się je złożyć w spójną całość. Zapraszamy Państwa do uzupełniania tych zasobów, a wszelkie wskazówki prosimy kierować na e-mail: [email protected] Osobą odpowiedzialną za projekt jest Agnieszka Góra-Stępień.
Wciąż zbieramy wspomnienia o życiu kulturalnym miasta. Wszystkich chętnych do podzielanie się z nami historią prosimy o kontakt na e-mail:
Jeśli w Państwa kolekcjach rodzinnych znajdują się zdjęcia dokumentujące wydarzenia artystyczne, prosimy o kontakt z działem Ikonografii:
Nasza opowieść zaczyna się w lipcu 1944 roku. To wtedy Lublin został wyzwolony przez wojska radzieckie spod okupacji niemieckiej. Powoli w mieście zaczęło odradzać się życie kulturalne. W dużej mierze było ono związane z nową władzą. Można było zobaczyć pierwsze przedstawienia teatralne i wystawy, zaczęły wychodzić gazety codzienne. Odbywały się spotkania literackie. Powstawały biblioteki i księgarnie. Olbrzymie znaczenie dla intelektualnej atmosfery miasta miały dwie wyższe uczelnie - odrodzony na nowo KUL oraz powstający od zera UMCS.
Od sierpnia 1944 roku do wyzwolonego Lublina zjeżdżali nie tylko dowódcy i politycy, ale także aktorzy, dziennikarze, plastycy i uczeni oraz literaci i poeci.
Ważną częścią odradzającego się życia kulturalnego stała się prasa i radio.
Na scenie lubelskiego Teatru Miejskiego rozpoczęła się powojenna historia polskiego teatru – od pierwszych po wojnie premier teatralnych.
W Lublinie odbywały się pierwsze po wojnie koncerty muzyki poważnej i rozrywkowej.
Zniszczenie wojenne stworzyły artystom tworzącym po II wojnie światowej możliwość zaprojektowania wszystkiego na nowo. Konieczność odbudowy była wyzwaniem dla architektów, projektantów i urbanistów.
Pierwsza powojenna wystawa odbyła się w Lublinie już w sierpniu 1944 roku.
Po powojennym okresie licznych problemów lubelskiej kinematografii (głównie lokalowych i sprzętowych), nastąpił czas jej intensywnego rozwoju.
Lublin był jednym z najważniejszych miejsc na teatralnej mapie Polski lat 70. i 80.