Konrad Bielski
Po ukończeniu studiów rozpoczął Bielski w 1926 r. aplikację w sądzie, uczył również łaciny w żydowskim gimnazjum Róży Szperowej w Lublinie. Wiersze drukował w „Zecie", „Kamenie" i redagowanym przez Józefa Czechowicza „Pionie". Z Gralewskim i Janem Arnsztajnem był współautorem Szopek Lubelskich. Po zakończeniu aplikantury otworzył w r. 1931 kancelarię w Krasnymstawie, zostając wziętym adwokatem. Mimo obowiązków obrońcy sądowego nie zaniechał kontaktów ze środowiskiem literackim; jako jeden z pierwszych wstąpił do lubelskiego Związku Literatów, zorganizowanego przez Czechowicza i Franciszkę Arnsztajnową (1932). W Krasnymstawie urządzał wieczory autorskie przedstawicieli Związku. Jego teksty włączył do pierwszej Antologii współczesnych poetów lubelskich ks. Ludwik Zalewski.
Po II wojnie światowej Bielski zamieszkał w Lublinie i chociaż pochłonęła go profesja adwokacka, uczestniczył w życiu społecznym i literackim miasta; wydał poemat Trzydziesty ósmy równoleżnik (Lublin 1954), poświęcony wojnie w Korei. Przez wiele lat był prezesem lubelskiego Oddziału Związku Literatów Polskich i jednym z założycieli Spółdzielni Wydawniczej, potem członkiem Rady Programowej Wydawnictwa Lubelskiego. Należał do kolegium redakcyjnego „Kameny". Działał społecznie, przewodnicząc Komisji Kultury WRN. Aktywność ta przyniosła mu nagrody i odznaczenia (m.in. Nagrodę Wojewódzką w 1967 r.).
W latach 60., po przerwaniu pracy zawodowej, skoncentrował się na twórczości literackiej. W r. 1960 wyszło w Lubelskiej Spółdzielni Wydawniczej jego Siedem dawnych wierszy. Spisał także swoje wspomnienia lubelskie z lat 1919—1931 w książce Most nad czasem (L. 1963) i kazimierkie pt. Spotkanie z Kazimierzem (L. 1965) oraz ukończył ostatnią z gatunku wspomnieniowego, która wyszła w 1970 r. pt. Tajemnica kawiarni „U Aktorów". Most nad czasem, który przyniósł autorowi nagrodę m. Lublina, spotkał się z dużym zainteresowaniem i nader pochlebną oceną Anny Kamieńskiej. Poza tym Wydawnictwo Lubelskie opublikowało siedemnaście przedwojennych wierszy Bielskiego w zbiorze Wczoraj i przedwczoraj (1966), powiększając go o utwory z wcześniejszego tomiku Siedem dawnych wierszy.
W twórczości poetyckiej, podobnie jak we wspomnieniach prozą, zawarł Bielski wiele momentów charakterystycznych dla obrazu minionej lubelskiej cyganerii (Do przyjaciół, 1923, Oda do wina, 1932); pisarz sam zresztą był człowiekiem ogólnie lubianym i towarzyskim, dowcipnym i dobrym gawędziarzem, interesował się teatrem. Czechowicz poświęcił jego osobie fraszkę zatytułowaną Konradyn. Bielski gromadził książki i uczestniczył w spotkaniach bibliofilskich. Swój księgozbiór zapisał muzeum Józefa Czechowicza. Zmarł 25 VII w Lublinie i został pochowany na cmentarzu przy ul. Lipowej (nagrobek z fotografią, kwatera 13); jego żona Krystyna była aktorką.
W. Gralewski, Ogniste koła, L. 1963; W. Mrozowski, Cyganeria, L. 1963; Antologia lubelskich poetów dwudziestolecia międzywojennego, oprac. W. Mrozowski, L. 1965 (z podob.); A. Kamieńska, Przyjaźnie poetyckie, w. tejże, Jeden z grzechów pięknych. Szkice literackie o poezji, L. 1967; T. Kłak, Krew i whisky, „Poezja" 1967; nr 6; J. Ziemba, Konrad Bielski, „K. Lub." 1973 (z podob.); Słownik współczesnych pisarzy polskich, ser. 2, t. I, W. 1977 (z bibliografią).