Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Ośrodek chroni i udostępnia dla zwiedzających obiekty dziedzictwa kulturowego na wystawach w Bramie Grodzkiej, Lubelskiej Trasie Podziemnej, Piwnicy pod Fortuną, Teatrze Imaginarium oraz Domu Słów.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Ośrodek chroni i udostępnia dla zwiedzających obiekty dziedzictwa kulturowego na wystawach w Bramie Grodzkiej, Lubelskiej Trasie Podziemnej, Piwnicy pod Fortuną, Teatrze Imaginarium oraz Domu Słów.

Etnografia Lubelszczyzny - badacze kultury tradycyjnej Lubelszczyzny

W poczet regionalistów i etnografów zajmujących się badaniem i opisywaniem kultury tradycyjnej Lubelszczyzny należy zaliczyć przede wszystkim takie postaci jak: Oskar Kolberg, Henryk Zwolakiewicz, Wiktor Ziółkowski, Aleksander Jackowski oraz Jerzy Bartmiński, Jan Adamowski, Halina Pelc, Roman Reinfuss, Alfred Gauda.

 

Spis treści

[RozwińZwiń]

Oskar KolbergBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Wybitny etnograf, folklorysta i kompozytor. Urodził się w 1814 roku w Przysusze. W domu rodzinnym spotykał się z przedstawicielami środowiska kulturalnego Warszawy: Samuelem Linde, Mikołajem Chopinem (ojcem Fryderyka), Kazimierzem Brodzińskim. Kształcił się w Liceum Warszawskim i Akademii Handlowej w Berlinie. Wykształcenie muzyczne zdobywał m.in. pod kierunkiem Józefa Elsnera. Pracował jako nauczyciel prywatny, urzędnik bankowy i dyrekcji Kolei Warszawsko – Wiedeńskiej. Publikował hasła z dziedziny muzyki i muzykologii w Encyklopedii Powszechnej Samuela Orgelbranda. W 1975 roku został uhonorowany członkostwem Akademii Umiejętności.
Główną dziedziną jego działalności była jednak etnografia. Jako pierwszy z badaczy zebrał informacje i usystematyzował według regionów polską kulturę ludową, w monumentalnym dziele p.t.: Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce, liczącym kilkadziesiąt tomów.
W Przysusze znajduje się dziś muzeum jego imieniem poświęcone m.in. kulturze ludowej.

 
 
 

 

Prof. Aleksander JackowskiBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

 

Antropolog kultury, historyk sztuki, wybitny znawca i popularyzator sztuki ludowej, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego. Autor wielu publikacji poświęconych folklorowi, tradycji i dziedzictwu kulturowemu, organizator licznych wystaw „sztuki nieprofesjonalnej” w Polsce i za granicą. Przez wiele lat redagował pismo antropologiczno – etnograficzne „Konteksty. Polska Sztuka Ludowa”. Stworzył podstawy dla zaistnienia w dyskursie naukowym i artystycznym sztuki dotychczas funkcjonującej na marginesie oficjalnego ruchu artystycznego. Ostatnio wydana książka Profesora opowiada o jednym z najwybitniejszych „twórców osobnych” – malarzu Nikiforze Krynickim.

Urodził się w1920 roku. W młodości był syberyjskim zesłańcem i uciekinierem z gułagu, później komendantem cywilnym wyzwolonej Warszawy. Do 1984 roku pełnił funkcję kierownika Pracowni Sztuki Nieprofesjonalnej w Instytucie Sztuki PAN. Przyjaciel m.in. Józefa Czapskiego i Nikifora Krynickiego. W 1998 roku otrzymał I nagrodę: Medal Zygmunta Glogera za całokształt twórczości. O działalności Ośrodka „Brama Grodzka-Teatr NN” pisał w książce „Miejsca i ludzie”.

Był gościem Ośrodka dwa razy: w 2000 i 2007 roku.

Najważniejsze publikacje:


Sztuka ludu polskiego, (wspólnie z Jadwigą Jarnuszkiewiczową) 1967
Sztuka zwana naiwną. Zarys encyklopedyczny twórczości w Polsce, Warszawa 1995
Obrazy ludowe, Warszawa 1997
O rzeźbach i rzeźbiarzach, Warszawa 1998
Polska Sztuka ludowa, Warszawa 2002
Świat Nikifora, 2005, słowo/obraz terytoria. Bogato ilustrowana monografia życia i twórczości Nikifora Krynickiego, wybitnego malarza – prymitywisty (wyróżniona w konkursie Najpiękniejsze Książki Roku 2006)
Być artystą, w przygotowaniu (wyd. słowo/obraz terytoria) – pytanie o sens o oddziaływanie pasji, talentu oraz wyobraźni na innych ludzi, o twórczości etc.

Sylwetki regionalistów badających folklor Lubelszczyzny spisał Henryk Zwolakiewicz w opracowaniu "Etnografowie i regionaliści w badaniach ludowej kultury Lubelszczyzny"

 
 

 

Opracowała Ewa Grochowska