Drukarstwo w Lublinie
Drukarstwo w Lublinie związane jest ściśle od samego początku z drukarstwem żydowskim.
Rozwijało się od 1547 roku, od momentu przybycia z Pragi do Lublina Izaaka syna Chaima i Józefa Jakra syna Jakuba, którzy założyli pierwszą w Lublinie i pierwszą po tej stronie Wisły drukarnię hebrajską. Działalność mieszczącej się przy synagodze przy ulicy Szerokiej drukarni została prawnie usankcjonowana w 1550 roku na mocy zezwolenia króla Zygmunta Augusta. W 1554 roku wydrukowano w niej Siddur (modlitewnik) całoroczny w języku hebrajskim, zawierający pełny zbiór modlitw odmawianych w dzień powszedni w synagodze i podczas rytuałów domowych.
Z drukarni tej w 1628 roku wyszła także „Księga Zohar” (Sefer Zohar, Sefer ha-Zohar- Księga Blasku). Jest to średniowieczny traktat mistyczny z XIII w., w którym zawarto podstawowy wykład Kabały. Dzieło zostało napisane w języku aramejskim, częściowo w hebrajskim zawiera także dodatki powstałe później. "Księga Zohar" liczy około 2500 stron druku.
Niemal 50 lat później Paweł Konrad założył na Czwartku pierwszą drukarnię „chrześcijańską”, w której w roku 1630 wydano pierwszą w Lublinie, zachowaną do dziś książkę w języku polskim „Słonecznik albo porównanie woli ludzkiej z wolą boską...” Jeremiasza Drexelivs.