Bełżyce – architektura drewniana
Najstarsza wzmianka o osadzie Bełżyce znajduje się w dokumencie z 1349 roku, w którym król Kazimierz Wielki, na wniosek ówczesnego właściciela wsi – Rafała z Tarnowa herbu Leliwa, przeniósł ją z prawa polskiego na niemieckie.
Spis treści
[Zwiń]Prawa miejskie
Miasto Bełżyce lokowane na prawie magdeburskim założyli w 1417 roku Jan z Tarnowa i jego brat Spytek, jednak pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą już z 1349 roku. Lokacja przy trakcie Sandomierz–Lublin w znacznym stopniu wpłynęła na rozwój miasteczka, które już w 1446 roku stało się miejscem zjazdu szlachty w celu wybrania króla – Kazimierza Jagiellończyka.
W 1869 roku miasto straciło prawa, odzyskało je dopiero w 1958 roku.
Domy podcieniowe
Opracowanie: Paulina Kowalczyk
Tekst powstał w ramach projektu „Architektura drewniana miasteczek Lubelszczyzny” realizowanego przez Stowarzyszenie Panorama Kultur, dzięki wsparciu finansowemu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Literatura
Górak J., Podcieniowa zabudowa miasteczek Lubelszczyzny, Zamość 1996.
Przesmycka E., Lubelszczyzna. Wielokulturowość osadnictwa, budownictwa i architektury, Lublin 2008.