„Lublin w XIX wieku miał opinię miasta skrzypków i poetów. Jego atmosfera, przesycona legendami, zapewne sprzyjała powstawaniu klimatu romantyczności i tęsknot, potocznie zwanych poetyckimi” — pisał w Stalowej tęczy Wacław Gralewski. O ile jednak skrzypkowie lubelscy znani byli w całej Europie, to ze sławą tutejszych poetów owego czasu było o wiele gorzej. Kajetan Koźmian zyskał pewien rozgłos jako przeciwnik romantyków, romantyczne tendencje w poezji wyrażali natomiast urodzeni na ziemi lubelskiej Wincenty Pol i Karol Baliński, a więc pisarze dzisiaj już prawie zapomniani.
Artykuły
Wspomnienia bliskich, przyjaciół, współpracowników...
Historyk, pedagog, pracownik Państwowego Muzeum na Majdanku, autor i współautor wielu prac naukowych i popularyzatorskich poświęconych społeczności żydowskiej w Lublinie oraz zagładzie Żydów na terenie Lubelszczyzny.
Robert Kuwałek był osobą medialną. Jego głos pojawiał się wielokrotnie na antenie Radia Lublin. Robert występował często jako komentator aktualnych wydarzeń związanych z upamiętnianiem kolejnych rocznic zagłady lubelskiego getta, akcji Erntefest
oraz innych wydarzeń związanych z niemieckimi obozami zagłady na Lubelszczyźnie i akcją Reinhardt
. Robert był proszony o komentarz jako prelegent różnych konferencji i seminariów historycznych, autor lub prowadzący spotkania promujące kolejne pozycje związane z historią Żydów, ale także – jako zdeklarowany kucharz i znany smakosz, bywał gościem programów kulinarnych.
W Lublinie Michalski przebywał krótko, bo w latach 1929–1932, tym niemniej został uznany za poetę „lubelskiego”, co potwierdziła publikacja tomiku jego wierszy „Wczoraj”.
Bronisław Michalski – pisarz i poeta. Brał czynny udział w życiu literackim Lublina. Na rozwój jego talentu korzystnie wpłynęła znajomość z Józefem Czechowiczem i Józefem Łobodowskim. Jego jedyny wydany za życia tomik poezji Wczoraj wyszedł z Drukarni Popularnej w Lublinie w 1932 roku.
Roman Dominik Kajetan Cichowski – właściciel ziemski, wynalazca i konstruktor urządzeń rolniczych, działacz polityczny.
W 1874 roku – dziesięć lat po utworzeniu zakładu przez Moritza, inżynier Mieczysław Wolski razem z ziemianinem z Sandomierskiego Mieczysławem Łabęckim założył Fabrykę Machin i Odlewnię Żelaza. Mieściła się ona w zabudowaniach przy ulicy Foksal 14–16. Jej specjalnością byłą produkcja kieratów, młocarni, sieczkarni i odlewów żeliwnych. Wyroby te szły na zamówienia do carskiej Rosji, a później do Rosji Radzieckiej.
Obiekt stanowi przykład budownictwa przemysłowego z początku XX wieku. Położony jest na terenie przemysłowej dzielnicy miasta, kształtującej się już od końca XIX wieku. Nadal funkcjonuje zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem.
Fabryka powozów Stefana Gąsiorowskiego została założona w 1913 roku. Od 1930 roku dawne pomieszczenia produkcyjne stopniowo przekształcano w mieszkania i sklepy.
W 1909 roku wybudowano fabrykę „Carbo – Lumen” produkującą igły do lamp elektrycznych. Od 1918 roku do lat 80. XX wieku funkcjonowała tu wytwórnia wyrobów garbarskich.
Isaac Bashevis Singer, wybitny pisarz, laureat literackiej Nagrody Nobla, urodził się 14 lipca 1904 roku w Leoncinie pod Warszawą jako Icchok Zynger. Był synem rabina. Większość swoich utworów napisał w języku jidysz. Duża część jego twórczości jest związana ze wspomnieniami z Polski, którą opuścił przed II wojną światową. Zmarł 24 lipca 1991 roku w Miami na Florydzie.
Pod koniec XIX wieku w Królestwie Polskim pojawiło się duże zapotrzebowanie na materiały budowlane. Aby sprostać rosnącym zamówieniom i wykorzystać sytuację gospodarczą lubelscy ziemianie utworzyli towarzystwo udziałowe z kapitałem zakładowym 350 tysięcy rubli.
Pisarka, poetka, reportażystka, historyczka literatury i teatru. Wydała kilka zbiorów poezji oraz zbeletryzowane biografie – modernistycznej aktorki warszawskiej, Marii Wisnowskiej, oraz światowej sławy pisarza, Isaaca Bashevisa Singera.
Władysław Panas urodził się 28 marca 1947 roku w Dębicy (powiat kołobrzeski). Zmarł 24 stycznia 2005 roku w Lublinie. Był profesorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie kierował Katedrą Teorii Literatury. Zajmował się kulturą i sztuką pogranicza, uważając, że najciekawsze zjawiska i procesy kulturotwórcze zachodzą właśnie na pograniczu. Stąd jego zainteresowania prawosławiem, teologią ikony, obecnością tematów żydowskich w polskiej literaturze czy też osobą Jakuba Franka, który ogłosił się Mesjaszem.
Droga komunikacyjna biegnąca u podnóża wzgórza staromiejskiego, prowadząca ze Śródmieścia obok Zamku na Kalinowszczyznę. Przed II wojną światową ulica Kowalska łączyła się z ulicą Szeroką.
Po wybudowaniu w Lublinie linii kolei nadwiślańskiej i oddaniu jej do użytku w 1877 roku na atrakcyjności zyskały tereny miedzy linią kolejową a rzeką Bystrzycą. Miasto położone było po północnej stronie rzeki, tam mieściły się najważniejsze obiekty, a dużo wolnego terenu między koleją a rzeką pozwalało na lokowanie nowych zakładów przemysłowych. I tak w zachodniej części miasta obok torów, blisko rzeki, zbudowano w 1895 roku cukrownię „Lublin”, a bardziej na wschód, na łąkach wsi Tatary, na terenie majątku „Firlejowszczyna” powstała fabryka eternitu.
Garbarnia Pejsacha Brikmana jest jedną z najstarszych w Lublinie i jedną z dwóch, które zachowały niezmieniony profil produkcji od momentu powstania.
Garbarnia przy ulicy Towarowej została wybudowana w 1906 roku przez Zygmunta Majlicha. W 1947 roku została upaństwowiona i połączona z garbarnią Brikmana w jeden zakład, czyli Lubelskie Zakłady Przemysłu Skórzanego.
Małgorzata Skałbania – malarka, poetka.
Urodziła się w Tychach. Studiowała malarstwo w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Gdańsku oraz na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (dyplom u prof. Jerzego Nowosielskiego). Odbyła staż w De Christelijke Academie voor Beeldende Kunsten w Kampen. Swoje prace publikuje w kraju i za granicą. Mieszka w Lublinie.