Ida Gliksztejn, secundo voto Weber, tertio voto Jarkoni, urodziła się 18 lutego 1906 roku w Józefowie nad Wisłą, zmarła 31 stycznia 1997 roku w Ramat ha-Szaron w Izraelu. Nauczycielka, autorka obszernego pamiętnika z lubelskiego getta.
Artykuły
Do wybuchu II wojny światowej interesy społeczności żydowskiej w Polsce reprezentowały Gminy Wyznaniowe (GW), które pełniły role samorządu. W warunkach okupacyjnych GW zostały podporządkowane niemieckiej administracji cywilnej, a następnie na terenie Generalnego Gubernatorstwa (GG) zostały przekształcone w rady żydowskie – (judenraty). Proces tworzenia judenratów trwał do początku 1940 roku. W pierwszych dniach wojny Lublin opuścili niektórzy członkowie GW, co wymusiło reorganizację instytucji. Od połowy września organem reprezentującym interesy społeczności żydowskiej został Zarząd GW. Pod koniec stycznia 1940 roku na polecenie niemieckiej administracji cywilnej utworzono Judenrat, w którego skład weszli w większości dotychczasowi członkowie Gminy Żydowskiej. Zadaniem Judenratu z jednej strony było zapewnienie dopływu robotników przymusowych, reagowanie na zagrożenia wynikające z postępującego procesu pauperyzacji i pogarszającej się sytuacji sanitarno-higienicznej, a z drugiej – rola „pasa transmisyjnego”, za pośrednictwem którego na teren getta docierały zarządzenia i wytyczne władz niemieckich. Przede wszystkim miał realizować nakazy władz. Szczególnie tragiczna rola przypadła Judenratowi w trakcie likwidacji lubelskiego getta na Podzamczu, gdy został włączony w proces wysiedlenia ludności żydowskiej.
Akcja „Reinhardt”, której celem była początkowo eksterminacja Żydów zamieszkujących obszar Generalnego Gubernatorstwa, rozszerzona na Żydów z różnych okupowanych państw europejskich, rozpoczęła się w nocy z 16 na 17 marca 1942 roku od likwidacji getta w Lublinie, gdzie znajdował się również sztab całej operacji.
W Lublinie odbywały się pierwsze po wojnie koncerty muzyki poważnej i rozrywkowej. W 1947 roku powstał Teatr Muzyczny. W latach 60. popularnością cieszyły się zespoły big beatowe, jak Minstrele czy Ikresi. W latach 70. w Lublinie odbywały się Lubelskie Spotkania Wokalistów Jazzowych. W Lublinie w 1974 roku w Lublinie powstała Budka Suflera, a cztery lata później zespół Bajm.
Architekt, urbanista. Absolwent ASP w Krakowie oraz Politechniki Krakowskiej (architektura, dyplom w 1952 roku). Był głównym urbanistą Lublina w latach pięćdziesiątych, pracował w Instytucie Gospodarki Przestrzennej w Lublinie.
Teatr alternatywny wywodzący się z nurtu kultury studenckiej. Grupę założyli w 1971 roku studenci filologii polskiej: Stefan Aleksandrowicz, Wiesław Kaczkowski, Jan Twardowski. Pierwszą premierą w reżyserii Janusza Opryńskiego – do dziś (2013) dyrektora artystycznego teatru – była realizacja przedstawienia W połowie drogi wg Ferdydurke Witolda Gombrowicza w 1976 roku.
Teatr alternatywny w Lublinie założony w 1975 roku jako kabaret Nazwać (Grupa Chwilowa). Początkowo działał przy „Chatce Żaka” w Lublinie. Reżyserem przedstawień był Krzysztof Borowiec. Teatr prezentował swoje spektakle na polskich i zagranicznych festiwalach, m.in. we Włoszech, w Niemczech, Francji, Portugalii, Danii, Norwegii, Szwecji, Czechosłowacji, Wielkiej Brytanii i Izraelu.
Koń jaki jest, każdy widzi.
(Benedykt Chmielowski, Nowe Ateny)
Dziennikarka radiowa, pisarka, autorka słuchowisk radiowych, książek dla dzieci, sztuk teatralnych, esejów, tekstów piosenek, wykładowczyni, moderatorka wydarzeń kulturalnych.