Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Ośrodek chroni i udostępnia dla zwiedzających obiekty dziedzictwa kulturowego na wystawach w Bramie Grodzkiej, Lubelskiej Trasie Podziemnej, Piwnicy pod Fortuną, Teatrze Imaginarium oraz Domu Słów.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Ośrodek chroni i udostępnia dla zwiedzających obiekty dziedzictwa kulturowego na wystawach w Bramie Grodzkiej, Lubelskiej Trasie Podziemnej, Piwnicy pod Fortuną, Teatrze Imaginarium oraz Domu Słów.

Spotkanie autorskie ze Zbigniewem Buchnerem

Spotkanie autorskie ze Zbigniewem Buchnerem

Międzynarodowy Ośrodek Badań nad Historią i Dziedzictwem Kulturowym Żydów Europy Środkowej i Wschodniej
Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II
oraz
Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN" w Lublinie

zapraszają na spotkanie autorskie ze Zbigniewem Buchnerem autorem książki Dzieci Haskali – Abraham Buchner i jego potomkowie.

Spotkanie poprowadzi prof. Sławomir Jacek Żurek.

Data: 15 października (wtorek) 2024 roku

Godzina: 18:00

Miejsce: sala czarna Ośrodka "Brama Grodzka - Teatr NN"

Zbigniew Władysław Buchner urodził się w 1957 roku w Warszawie. W 1982 roku ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Uprawnienia zawodowe pozwalające na samodzielną działalność projektową uzyskał w roku 1988. Na jego dorobek zawodowy składa się wiele projektów budynków mieszkalnych wielorodzinnych i jednorodzinnych, użyteczności publicznej oraz sakralnych. Jest czynnie działającym architektem.

W roku 1981 autor w ramach wymiany studenckiej wyjechał do USA. W momencie wybuchu w Polsce stanu wojennego (13 grudnia 1981 r.) przebywał w Nowym Jorku. Tu podczas spotkania z dalekimi krewnymi dowiedział się o żydowskich korzeniach swojej rodziny. Po powrocie do kraju sprawa pochodzenia nie opuszczała go, a określenie swojego miejsca w świecie – swojej tożsamości – stało się koniecznością.

Rozpoczął poszukiwania w archiwach. Pierwszym ważnym odkryciem było to, że rodzice mają wspólnego przodka – Abrahama Buchnera. Jednocześnie uważnej niż dotąd słuchał historii i legend rodzinnych. Dzieje rodu stały się tematem przewodnim wielu dociekań i rozmów z bliskimi. Dokumenty archiwalne uzupełniały notatki z zasłyszanych relacji.

Od momentu pozyskania pierwszych informacji o pochodzeniu większość spraw w historiach rodzinnych zaczęła mieć logiczne zakotwiczenie, stawały się zrozumiałe. Dalej było łączenie w całość odnalezionych materiałów, przeglądanie albumów ze starymi zdjęciami, listów czy dokumentów.

Z pierwotnym tekstem – luźno spisanymi faktami – zapoznało się kilka osób, które zachęciły autora do dalszej pracy. Do tekstu dodano obszerne przypisy i informacje źródłowe. Uwagi i sugestie recenzentów oraz redaktorów ostatecznie ukształtowały końcową formę książki Dzieci Haskali – Abraham Buchner i jego potomkowie.

Zbigniew Buchner jest potomkiem Abrahama Buchnera wykładowcy Warszawskiej Szkoły Rabinów. Autor książki, w swojej pracy, opisuje asymilację dwóch gałęzi rodziny. Ciekawym wątkiem książki jest ukazanie wieloletniego procesu odkrywania przez autora korzeni żydowskich.

O książce:Bezpośredni odnośnik do tego akapitu

Czy tego rodzaju publikacja może być pomocna polskiemu czytelnikowi w zrozumieniu skomplikowanych dziejów Żydów w Polsce i znaczenia ich obecności w rozwoju polskiej państwowości? Czy warto wydawać tego rodzaju pozycje, które dokumentują proces asymilacji, polonizacji, ale i chrystianizacji rodzin żydowskich niegdyś praktykujących judaizm? Czy to przenikanie Żydów na stronę chrześcijańską, które – co warto zaznaczyć – nigdy nie było zjawiskiem masowym, miało wpływ na budzenie wśród wyznawców Chrystusa świadomości pierwotnego zakorzenienia ich wiary w mozaizmie? Mam wrażenie, że znalazłem w tej lekturze odpowiedzi pozytywne. prof. Jan Grosfeld (UKSW)
Dzieci Haskali to refleksja pionierska, pokazująca z jednej strony jak głęboką duchową i kulturową formacją było żydostwo, które na różne sposoby odzywa się w kolejnych pokoleniach zasymilowanych, a z drugiej – jak tragiczne były ich losy i jak mocno zostali oni dotknięci cierpieniem z powodu pochodzenia. prof. Sławomir Jacek Żurek (KUL)