"Opowieści z Bramy - Ostatni Demon" - premiera spektaklu Teatru NN
Spektakl przygotowany w Teatrze NN.
Wykonanie: Witold Dąbrowski
Reżyseria: Tomasz Pietrasiewicz
Prapremiera: 12 stycznia 2009 roku
Prapremiera spektaklu odbyła się na scenie Teatru im. J. Osterwy w Lublinie
OPIS I RECENZJE
GALERIA FILMÓW
GALERIA FOTOGRAFII
OPIS I RECENZJE
Teatr NN wystąpił gościnnie na scenie Teatru Osterwy z prapremierowym przedstawieniem, według opowiadań I.B. Singera. "Opowieści z Bramy - Ostatni Demon". To kolejna część realizowanego przez Teatr NN cyklu "Opowieści z Bramy", w których historie literackie przeplatają się z legendami i historiami rzeczywistymi, gromadzonymi w Bramie Grodzkiej. Bez scenografii i bez rekwizytów. Jeden aktor, żywa muzyka i magia słowa - służące sztuce opowiadania historii, Historii Niezwykłego Miejsca i związanych z nim Postaci.
Na "demoniczną" opowieść składały się dwie części: "Taibełe i jej demon" oraz "Ostatni demon". Aktorowi Witoldowi Dąbrowskiemu w części "Tajbełe i jej demon" towarzyszył na klarnecie Jarosław Adamów.
"Ostatni demon" - adaptacja opowiadania I. B. Singera o tym samym tytule. Krótka historia wiecznego zesłania diabła do maleńkich Tyszowiec jest pomimo pozorów baśniowości swoistym traktatem o Zagładzie. Pełna typowego żydowskiego humoru w pierwszej części prowadzi nas ostatecznie na "pustynię", na kórej nie ma "tamtego świata", jego mieszkańców, nie ma nawet cmentarzy... Pozostały jedynie litery żydowskiego alfabetu, w książce znalezionej na poddaszu tyszowieckiego domu.
Witold Dąbrowski
W najnowszym spektaklu Witold Dąbrowski połączy dwie demoniczne historie, dwa singerowskie
wątki, opowiadania – Ostatni demon z Tajbełe i jej demon. W Tajbełe aktorowi towarzyszyć będzie Jarosław Adamów na flecie.
– U Singera, poza jak zwykle piękną fabułą, jest jakaś głębsza myśl, że poza sferą prostej opowieści istnieje coś głębiej, co każe się nam zastanowić nad życiem i nami samymi – mówi Dąbrowski.
Spektakl reżyseruje Tomasz Pietrasiewicz. W jego przekonaniu Dąbrowski reprezentuje ten rodzaj aktorstwa, który zbliża je do tradycji opowiadaczy historii. Co jednak nie pozbawia go tak charakterystycznego liryzmu, empatii wobec bohaterów – a to znakomicie korespondujące z prozą Singera.
Grzegorz Józefczuk, "Demony w Osterwie"
