Marsz Pamięci. Rocznica likwidacji getta na Majdanie Tatarskim (9.11.2006)
9 listopada 1942 roku niemieckie władze policyjne przystąpiły do likwidacji tzw. getta szczątkowego w dzielnicy Majdan Tatarski.
W 64. rocznicę tego wydarzenia Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN” zaprosił mieszkańców Lublina do wspólnego upamiętnienia ofiar Zagłady poprzez włączenie się w Marsz Pamięci.
Marsz Pamięci jest kontynuacją projektu „Listy do Ochronki", którego pierwsza edycja odbyła się 30. marca 2004 roku.
Getto na Majdanie Tatarskim
Na teren getta na Majdanie Tatarskim w kwietniu 1942 roku przesiedlono ok. 8 tysięcy Żydów, którzy ocaleli likwidację getta na Podzamczu. W wyniku akcji wysiedleńczych w 1942 r. większość mieszkańców getta na Majdanie Tatarskim skierowano do obozu koncentracyjnego na Majdanku, rozstrzelano w lesie krępieckim lub wywieziono do getta w Piaskach, skąd prawdopodobnie trafili do obozu zagłady w Sobiborze.
9 listopada 1942 r. niemieckie władze policyjne przystąpiły do ostatecznej likwidacji getta. Ok. 3 tysiące Żydów zabrano do obozu na Majdanku, a kilkudziesięciu do obozu pracy przy ul. Lipowej i do więzienia na Zamku Lubelskim. Ok. 260 osób, w tym członków Judenratu i policji żydowskiej, rozstrzelano na miejscu. Tylko nielicznym udało się uciec.
Marsz Pamięci
9 listopada (czwartek) 2006 roku Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN” zorganizował Marsz Pamięci z okazji 64. rocznicy likwidacji getta na Majdanie Tatarskim.
Upamiętnienie likwidacji ochronki przy ul. Grodzkiej 11
W tym dniu upamiętniono także niewinne ofiary Zagłady – dzieci i ich opiekunki z żydowskiego sierocińca, który usytuowany był przy ul. Grodzkiej 11.
W marcu 1942 roku, w czasie likwidacji getta na Podzamczu, około stu dzieci zostało wywiezionych samochodami ciężarowymi przez niemiecką policję bezpieczeństwa na teren nieczynnej kopalni piasku w dzielnicy Tatary, gdzie je zastrzelono. Zginęły wtedy także trzy opiekunki: Anna Taubenfeld, Chana Kuperberg i panna Rechtman, które nie chciały opuścić dzieci.
Marsz rozpoczął się przy ostatniej latarni miasta żydowskiego, która tląc się w dzień i w nocy przypomina o wielowiekowej obecności społeczności żydowskiej w Lublinie. Zapalono tutaj jeden lampion, który następnie zaniesiono w miejsce, które było świadkiem egzekucji dokonanej na dzieciach żydowskich przez niemiecką policję bezpieczeństwa. Tam od płomienia lampionu zapalono świece i zostawiono je na znak pamięci o tych dramatycznych wydarzeniach.
Do udziału w wydarzeniu zaproszono młodzież z lubelskich szkół.
Koordynacja
Monika Krzykała
