Listy do Ochronki (30.3.2004)
W czasie likwidacji getta na Podzamczu, w marcu 1942 roku około stu dzieci z żydowskiej ochronki przy ul. Grodzkiej 11 zostało wywiezionych samochodami ciężarowymi przez niemiecką policję bezpieczeństwa na teren nieczynnej kopalni piasku w dzielnicy Tatary, gdzie je zamordowano. Zginęły wtedy także trzy opiekunki: Anna Taubenfeld, Chana Kuperberg i panna Rechtman, które nie chciały opuścić dzieci.
W 62. rocznicę likwidacji ochronki Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN" zaprosił mieszkańców Lublina do wspólnego upamiętnienia niewinnych ofiar Zagłady.
Dzieci i młodzież z lubelskich szkół wzięły udział w wydarzeniu pisania listów do najmłodszych ofiar Zagłady.
Listy do Ochronki
Uczestnicy (uczniowie i ich nauczyciele) i organizatorzy z Ośrodka spotkali się w dniu 30.03.2004 roku o godzinie 16.00 pod budynkiem dawnej Ochronki dla sierot żydowskich, w którym obecnie znajduje się Młodzieżowy Dom Kultury nr 1 przy ul. Grodzkiej 11.
Dzieci i młodzież przyszli z napisanymi przez siebie listami do dzieci – wychowanków Ochronki. Zaadresowane były na jedynie znane nazwiska trzech opiekunek Ochronki: Anny Taubenfeld, Chany Kuperberg i p. Rechtman. Imion i nazwisk dzieci do dziś nie udało się ustalić, pozostają one bezimienne.
Organizatorzy przedstawili krótką informację na temat Ochronki i likwidacji getta oraz projektu „Listy do getta" prowadzonego przez Ośrodek od trzech lat. Poprosili jednego z uczestników o odczytanie pierwszego fragmentu relacji świadka wydarzeń sprzed 62 lat.
Organizatorzy wręczyli pierwszej z nauczycielek kłębek wełny. Dzieci otrzymały krótkie czerwone wstążeczki. W każdym z listów organizator zrobił małą dziurkę, przez którą dzieci przewlekały otrzymane wstążki. Część nici została przez drugą nauczycielkę rozwinięta w stronę Bramy Grodzkiej. Do tej nici podchodziły dzieci i przywiązywały swoje listy kokardkami. Kłębek był przekazywany trzeciej nauczycielce, która rozwinęła go do końca - do Bramy Grodzkiej. Tu się nić kończy. Dzieci dowiązały ostatnie listy i każde pozostało przez chwilę przy swoim. Nić z listami wyznaczyła w ten sposób ostatnią drogę w życiu żydowskich dzieci.
Wszyscy uczestnicy zebrali się w Bramie, gdzie nastąpiło odczytanie drugiego fragmentu relacji mówiącej o śmierci dzieci i ich opiekunek. Listy zostały zebrane i wrzucone do specjalnie przygotowanej „skrzynki pocztowej". Z niej odbędą swoją drogę za pośrednictwem urzędów pocztowych w listopadzie 2004 r. Wrócą do adresatów w czasie upamiętnienia 62. rocznicy likwidacji getta na Majdanie Tatarskim.
Koordynacja
Marta Grudzińska
Beata Markiewicz
