Program Historia Mówiona realizowany jest w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN” od 1998 roku. Polega on na rejestrowaniu, opracowywaniu oraz upowszechnianiu relacji mówionych dotyczących Lublina i Lubelszczyzny od dwudziestolecia międzywojennego do czasów współczesnych.
Program Historia Mówiona realizowany jest w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN” od 1998 roku. Polega on na rejestrowaniu, opracowywaniu oraz upowszechnianiu relacji mówionych dotyczących Lublina i Lubelszczyzny od dwudziestolecia międzywojennego do czasów współczesnych.
Alicja Łazuka urodziła się 14 grudnia 1925 roku w Lublinie. Ukończyła szkołę podstawową. W czasie wojny pracowała w owocarni. Po wojnie rozpoczęła naukę w liceum pedagogicznym, którego nie ukończyła. W 1946 roku wyszła za mąż, urodziła dwie córki. Ukończyła liceum im. Stanisława Staszica. W latach 50. rozpoczęła pracę w transporcie kolejowym i tam pracowała do emerytury. Na emeryturze podjęła pracę w zespole ludowym jako portierka. Zmarła w 2021 roku.
Alicja Łazuka opowiada o przedwojennej Wieniawie, zamieszkującej ją ludności żydowskiej, dziecięcych zabawach, stosunkach polsko-żydowskich, świętach i potrawach żydowskich. Wspomina wybuch II wojny światowej, bombardowanie Lublina, wejście Niemców, sytuację Żydów podczas II wojny światowej, pomoc Żydom, wysiedlenie z Wieniawy, pobyt brata w niemieckim obozie koncentracyjnym na Majdanku, wykorzystanie macew przez Niemców i burzenie bożnic na Wieniawie, poznanie przyszłego męża, ucieczkę Niemców i wejście Rosjan z polskim wojskiem, mord na więźniach Zamku Lubelskiego, siedzibę SS i sortownię mienia żydowskiego przy Chmielnej 1 w Lublinie.
Alicja Łazuka opowiada o Lublinie w czasach II wojny światowej – kaplicy cmentarnej przy ulicy Lipowej, publicznej egzekucji na Polakach przy Nowej Drodze, nalotach na Lublin w 1944 roku.
