Siedziałem pod celą, patrzyłem na kumpla – ten blady jak ściana, jakby zawału dostał ze strachu. Słyszałem wrzask bitych [więźniów]. [Zza drzwi] wysuwa się pała [milicyjna], siedemdziesiątka: „Powąchajcie, zaraz tu będziemy.” Co dzień [milicjanci] pukają [w drzwi celi], mówią: „Docent, ubierz buty, bo jak we własnej krwi się poślizgniesz, to więcej dostaniesz”. A w tym czasie jak się nie dasz, to zamach na funkcjonariusza w stanie wojennym i do odsiadki, i czekasz na swoją kolejkę. Człowiek ma prawo się bać. Czuć wtedy coś takiego, że nie jesteś pewny czy w ogóle przeżyjesz. Tak jak [ było z tym] studentem z KUL-u, co mu kręgosłup uszkodzili. Miałem z nim korepetycje. Też był taki gościu, Władek Hałdziński, który [został] ciężko pobity w Kwidzynie. Ja właśnie z Kwidzyna wyszedłem na przepustkę...