Była praca Rysia Ługowskiego, bodajże z [19]93 roku, pod tytułem „Wrota, do których wdzieram się daremnie''. I tam między dwoma pomieszczeniami jest ściana nośna o grubości 120 centymetrów. I pamiętam, Ługowski przywiózł taką wielką wiertarę z wielkim dłutem i wbił w tą ścianę laskę. Pamiętam, Piotr Kurka w [19]97 roku zbudował taki peryskop, ponieważ dwa okna są zabudowane płytą – tam, co prawda są wykusz[e] okienne, ale on tam wsadził szkło powiększające i rurkę biegnąca do szyby. Gdzieś tak, myślę że to jest metr dziesięć. I można było zaglądać z pomieszczenia w Galerii - przez ten peryskop oglądać świat, który był za oknem, ponieważ przestrzeń była zupełnie tutaj wyciemniona i wysłonięta. Była Joasia Hoffmann, która robiła taką pracę związaną z wahadłem Foucault'a, i ona próbowała...