Wojsławice

Wojsławice są po raz pierwszy wzmiankowane w 1404 roku, w informacji dotyczącej pochodzenia zapisanych na studia w Krakowie braci Roslay. Około 1440 roku właściciel dóbr - Jan Ligęza Czyżowski nadał Wojsławicom prawo miejskie, a w południowo-wschodniej części miasta wybudował zamek. W 1446 roku Wojsławice były już miastem, w którym odbył się sejmik ziemi chełmskiej. Rozwojowi Wojsławic sprzyjały liczne przywileje oraz położenie miasta na skrzyżowaniu szlaków handlowych i komunikacyjnych. W XVII i XVIII wieku Wojsławice były wielokrotnie niszczone przez pożary i najazdy. W 1790 roku dobra wojsławickie zakupił Wojciech Poletyłło. W mieście wybudował pałac, a także założył browar, gorzelnię, octownię, fabrykę sukna oraz fabrykę maszyn i narzędzi rolniczych. W 1869 roku utraciły prawo miejskie. Wojsławice uległy poważnym zniszczeniom podczas I wojny światowej. Pod koniec września 1939 roku do miasta weszli Sowieci, następnie zajęli je Niemcy.

Z 1508 roku pochodzi akt relokacji Wojsławic wydany przez Hieronima Zaklikę Czyżowskiego, w którym zawarte jest pozwolenie na budowę jatek, podcieni i komórek wokół ratusza. Jan Górak upatruje w tym akcie początku podcieniowej zabudowy wojsławickiego rynku. Pierwszy, drewniany ratusz został zniszczony w jednym z kilku pożarów miasta. W 1860 roku Wojsławice liczyły 38 domów drewnianych. Drewniane domy podcieniowe w układzie kalenicowym istniały w Wojsławicach jeszcze w okresie międzywojennym. Znajdowały się w zachodniej i północnej pierzei rynku. Później zaczęto je stopniowo wyburzać i zastępować domami murowanymi. Do dziś przy zachodniej pierzei rynkowej częściowo zachowało się kilka drewnianych domów podcieniowych. Są to tzw. domy wąskofrontowe pierwotnie utrzymane w układzie szczytowym, kryte dachami dwuspadowymi. Układ uległ zatarciu na skutek licznych odbudów miasta po pożarach. Jednym z zachowanych domów podcieniowych znajdujących się w Wojsławicach jest budynek zlokalizowany pod adresem Rynek 59, znany jako dom szewca Fawki. Zbudowano go ok. 1925 roku. Kopia budynku znajduje się w Muzeum Wsi Lubelskiej.