Larvik

Najstarszy znany zapis nazwy Larvik pochodzi z 1512 roku, kiedy holenderscy żeglarze wzmiankują zatokę nazywając ją Laghervik. Osadnictwo w Larvik rozpoczęło się około 1620 roku. Mała lokalna społeczność liczyła na początku około 200 osób. Rozwój przemysłu oraz powstanie bogatej klasy średniej przyczyniło się do otwarcia w 1665 roku w Larvik portu. W tym czasie liczba ludności jest szacowana na 600–700 osób.

W 1671 roku ustanowione zostało hrabstwo Larviku dla Ulrika Fredrika Gyldenløve, norweskiego namiestnika i syna króla. Miasto było zarządzane przez urzędników hrabiego i nie posiadało typowych praw miejskich. Znaczenie Larviku wzrosło w 1750 roku ze względu na powstanie tu bazy marynarki wojennej – Fredriksvern.

Już od czasów średniowiecznych przez teren obok dzisiejszego Larviku przebiegał ważny szlak komunikacyjny. Miasto rozwinęło się na stromym zboczu, znajdującym się przy zatoce, przerywanej wąskimi cieśninami. Główna arteria komunikacyjna – Storgaten, powstała w XVII wieku. Larvik posiadał dwa przedmieścia, które rozwijały się równolegle z miastem. Langestrand (na zachodzie) był miejscem, w którym znajdowała się huta żelaza i domy robotników, zaś Torstrand (na wschodzie) był zamieszkany pozostałe klasy społeczne.

Zabudowa, podobnie jak w innych tego typu miejscach w Norwegii, zdominowana była przez drewniane domy. W XVII i XVIII wieku nad morzem znajdowały się drewniane hangary na łodzie, za nimi zaś ulokowane były najbogatsze i największe domy głównej ulicy. Piętrowe domy dominowały przy głównych ulicach, posiadały duże pokoje oraz okna w drewnianych ramach. Poza ich obrębem znajdowały się mniejsze domy, stawiane na stokach pagórków. Ulice pokryte były piaskiem. Domy budowane były z bali, które najczęściej nie były pokrywane farbą ani szalunkiem. Większość posesji miała w swoim obrębie mały ogród.

Larvik – historia miasta

Larvik – zabudowa miasta w źródłach archiwalnych

Larvik – drewniana architektura miasta (rozwój od XVII wieku do 1900 roku)

Larvik – modele 3D