Sprawa Szaniawskiego przeciwko seniorom ziemskim bełskim i chełmskim - 22 kwietnia 1720 r.
Oblata [wpisanie do ksiąg urzędowych - red.] aktu egzekucji [wykonania - red.] dekretu banicji trybunału skarbowego radomskiego z 31 V 1719 r. w sprawie z instancji kasztelana lubelskiego Adama Szaniawskiego przeciwko seniorom [urzędnikom wspólnoty odpowiedzialnym za nią przed wladzą państwową lub dominialną - red.] żydowskim ziemskim województwa bełskiego i ziemi chełmskiej dotyczącej sumy 3516 złp podatku wyznaczonego asygnacją [pisemnym nakazem wypłacenia okazicielowi pieniędzy - red.] podskarbiego koronnego, przeprowadzonej w Lubomlu przed kamienicą Lejzora Gierszonowicza, seniora rezydenta synagogi [gminy - red.] lubomlskiej 18 III 1720 r. Pod nieobecność starszych synagogi, którzy wyjechali na jarmark do Włodzimierza, Mordus Arondkowicz Szkolnik nie dopuścił do egzekucji, obiecując, że zaraz po powrocie z jarmarku starsi synagogi lubomiskiej i hrubieszowskiej zjadą się na sejmiku i podejmą uchwałę o wywiązaniu się z obciążeń podatkowych i przekazaniu pieniędzy Szaniawskiemu. W tej samej sprawie pojechano do Hrubieszowa, gdzie dekret banicji próbowano ogłosić przed domem Hersza Nachimowicza Pietruszki, pisarza gmin województwa bełskiego i ziemi chełmskiej. Pod jego nieobecność żona nie dopuściła do egzekucji, oświadczając, że sprawa jest niejasna, ponieważ pieniądze zostały przekazane panu Skarżyńskiemu, słudze Szaniawskiego. Wobec powyższego sprawa została odesłana ponownie do trybunału.