Sprawa Stoińskiego i Żydów gorzelników lubelskich

Jacek Stoiński, stolnik drohicki, na mocy laudum sejmiku lubelskiego administrator szelężnego, manifestuje, że gdy dla wybrania szelężnego przybył na ulicę Żydowską w Lublinie, nie mógł z powodu oszustw, kradzieży i przekupstw ze strony Żydów dojść do tego, ile każdy z nich powinien był płacić podatku od sprzedanych trunków. Nie mogąc wynaleźć innego remedium, zwrócił się do żydowskiego cechu gorzałczanego. W uzgodnieniu z cechem każdy Żyd trudniący się handlem trunkami składał przysięgę na rodał [fragment Tory - red.] co do wysokości sprzedaży i na tej podstawie wyliczona została wysokość szelężnego. Załączona relacja woźnego, że z rekwizycji [pozwu - red.] ww. Stoińskiego chodził do Żydów: Chaima Wulfowicza, Rachmila Brajny, Arona Moszkowicza, Berka Żeleźnika, Lejzora Abramowicza, Marka Pejsakowicza, Abrama Markowicza, Pinchesa, Elkony, Lewka Ickowicza i in. trudniących się sprzedażą trunków, a także do cechu gorzałczanego, gdzie był świadkiem składania przez nich zaprzysiężonych zeznań co do wysokości płaconego szelężnego.